Hoofdstuk 14.

Hoofdstuk 14.

We hadden het 1e uur drama, en ik was zo blij dat Louis bij ons in het team zou komen zitten, dat ik dansend het klaslokaal binnen kwam. Feven was natuurlijk weer zó gek om met me mee te doen en samen liepen we naar binnen terwijl we de macarena deden. ‘Wat doen jullie nou weer?’ riep Mvr. Darces geschokt. ‘We dansen…’ zei ik met de hoop dat Feven me niet zou laten vallen en de zin af zou maken. Gelukkig deed ze dat en zei ‘De macarena!’ Blij dansten we verder en ik gebaarde dat er nog meer mensen moesten komen. Gelukkig zaten er nog meer gekke kinderen in onze klas die met ons mee kwamen dansen en uiteindelijk stond heel de klas de macarena te doen. Zelfs Mvr. Darces. De deur ging open en ik zag Matthew met open mond staren. ‘Eu, ik wou even zeggen dat ik al een te laat briefje heb gehaald…’ Hij keek in het rond, zag mij en knikte lief naar me. ‘Ik had veel verwacht, maar dit…’ Blij sprong Matthew in de dansende menigte en begon mee te dansen. Hij liep naar me toe, zei ‘Hoi.’ en gaf me een klein kusje. ‘Relaties zijn oké, maar ik wil ze niet merken.’ zei Mvr. Darces die stopte met dansen. Het was nog geen minuut later of we zaten allemaal op onze stoel. ‘En…’ begon Mvr. Darces. ‘Nu wil ik wel weten wie jullie hebben als beroemdheden. Ik begin hier vooraan.’ ‘Ed Sheeran.’ riep iemand. ‘Justin Bieber!’ ‘Louis Walsh’.’ ‘Niall Horan.’ Ik keek op en zocht naar degene die dat zei. ‘Wie had Niall?’ fluisterde ik naar Feven. ‘Mark en Stephen.’ zei ze. ‘Oké, dank je.’ zei ik blij terug. ‘Ik hoop dat Matthew wel één van de jongens krijgt.’ ‘Hoezo?’ vroeg Feven. ‘Zodat hij dan eindelijk snapt wat er zo leuk aan ze is.’ Ik begon te glimlachen en toen ik de namen van Zayn, Harry en Liam hoorde kreeg ik een nog grotere glimlach. ‘Kristen Stewart.’ hoorde ik. ‘Jessie J!’ riep iemand blij. Ik draaide me om en zag dat het, het groepje van Matthew was. Matthew haalde zijn schouders op en gebaarde dat degene langs wie hij zat een beetje raar was. Ik begon te lachen en Matthew waarschuwde me dat Mvr. Darces bij ons was aangekomen. Wij zaten helemaal in de laatste rij, vooraan. Vandaar dat wij als laatste werden gevraagd. Feven wou net de naam van Louis opnoemen, dat ik haar een stomp op haar schouder gaf en blij zei ‘Louis William Tomlinson!’ Ik gaf een klein gilletje, en niet alleen omdat het Louis was, maar ook omdat Feven mij die stomp terug gaf. ‘Ah… Dat was niet leuk.’ mompelde ik van de pijn. ‘Je kan nog niet eens normaal praten!’ zei Feven. ‘Hoe wil je dan in hemelsnaam tegen Louis praten, als je al niet kan praten door zo’n klein stompje?’ ‘Klein stompje? Klein stompje!’ Ik wou Feven een stomp terug geven en zo hard mogelijk ook, maar dat mislukte. Ik knalde met mijn knokkels tegen de stoel aan omdat Feven naar voren schoof en ik trok een raar gezicht. Dat gezicht noemen de jongens "Louis' cry face"maar wij noemen het “Sophie’s cry face.” Ik begon jammerend geluiden te maken en deed net of ik moest huilen. Ik wist dat Feven er niet tegen kon en ging dus expres door. Een paar secondes verder lag Feven langs me zichzelf een ongeluk te lachen. Het viel nog mee dat ze niet van haar stoel af viel. ‘Dames!’ zei Mvr. Darces boos. ‘Doe toch eens normaal!’ Nu begon Feven nog harder te lachen, omdat het raar klonk. Dat kwam door Mvr. Darces’ hoge stem en als ze dan nog boos zou praten, klonk het nog raarder. Dit kon Feven er dus niet meer bij krijgen en ze ging haast kapot van het lachen. ‘Jullie kunnen er ook…’ We konden het einde van de zin niet meer horen omdat de bel ging. Snel pakte we onze spullen en vertrokken naar de volgende les.