Chapter 26

“Mirza, mirza! Wakker worden.” Een stem schreeuwde hysterisch. Het leek wel op de achtergrond. Ik herkende de stem niet. Maar opnieuw voelde het zo vertrouwd. Ik voelde dat iemand een ruk aan mijn arm gaf. “Word wakker..” De stem raakte in paniek. Waar was ik? ik kon mijn ogen niet openen. Mijn handen waren verlamt net zoals de rest van mijn lichaam. Aan mijn lichaamshouding en de warmte om mij heen merkte ik op, dat ik op de schoot zat van iemand. Iemand streelde langzaam met zijn hand over mijn rug. Meteen ging die angst weg. Het kalmeerde me. Wie was die persoon? En hoe wist hij dat dit mijn ‘plekje’ was. na mijn gevoel zat ik uren in deze zwarte kamer. Of kon je het geen kamer noemen? Ik zag namelijk alleen zwart. Na een lange tijd voelde ik me uit mijn trance komen. De schreeuwende hoofdpijn verdween en ik kon langzaam mijn ogen openen.”Mirza.. Alles oké?” Boven mij hing een jongen. Ik moest goed nadenken wie het was. maar algauw toen ik hem opnieuw bekeek zag ik dat Danny was, waar ik verliefd op was. “Het gaat.” Ik trok me aan zijn schouders iets verder omhoog zodat ik hem beter kon aankijken. Mijn hoofd bonkte nog steeds als een gek en mijn handjes waren klam van het zweet. “Wat was er aan de hand?” aan de blik in zijn ogen kon ik opmerken dat hij geschrokken was van mij. Ik vond dat zo lief. maar ook erg. Ik wou niet dat iemand zich zorgen maakte om mij, maar tegelijkertijd voelde het ook goed. er was nooit iemand geweest de laatste tijd die zich zorgen maakte om mij. Er was iemand die me wou helpen, en om mij gaf. Dat zorgde voor een heerlijk gevoel. Ik leefde. Ik had Danny mijn droom verteld. Hij had me soms heel geschrokken aangekeken en me getroost als ik opnieuw in huilen uitbarstte. Op zulke momenten haatte ik mezelf en wou ik mezelf wel slaan. Ik moest altijd huilen, waarom? Ik wou gerust huilen ik wist dat, dat opluchtte maar ik wou het niet bij Danny. “Het is al 6 uur.” Danny wees met zijn wijs vinger naar de klok. “pas kun je beter zeggen.” Danny grinnikte een keer en duwde me speels op bed.” Dan gaan we nog even slapen.” Hij drukte zijn lippen op de mijne terwijl hij boven op me lag. Al snel raakte we verzijld in een lange tongzoen. Wat is dit geweldig. Hij zoent me, dit mag ik zoenen noemen. Ik weet het nu zeker. Ik ben meer dan verliefd. Ik hou van die jongen.