1.1

‘Sta nu eens op. Je hebt je al verslapen! Als je binnen een minuut niet uit je bed bent, haal ik een emmer ijskoud water en je weet dat ik dat durf!’zei mijn anderhalf jaar oudere broer op dreigende toon.
Hij zat in ieder geval niet te liegen, ik weet inderdaad maar al te goed dat hij het durft te doen. De vorige keer dat ik me had verslapen en te koppig was om mijn bed uit te komen, had hij buiten een emmer met kraanwater gevuld en volledig over me heen gekiept, en dat was in de winter dus nu zou hij het zeker durven. Daarom stapte ik, maar half wakker en met een slecht humeur, uit mijn bed. Ik struikelde bijna over de rand van het roodbruine tapijt op de grond in mijn kamer en het gelach van mijn broer bulderde door heel het huis. Ik keek hem vuil aan, glipte vlak voor hem de badkamer binnen en deed de deur op slot. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht toen hij vloekend op de deur begon te bonken.
Dan had hij mij maar moeten wakker maken na dat hij klaar was in de badkamer.
Ik nam al de tijd om me klaar te maken. Ik deed mijn pyjama uit en ging onder de douche staan. Het warme water deed mijn lichaam ontspannen en pas na een kwartier kwam ik eruit. Nadat ik mij had aangekleed, mijn haar had gekamd, mascara, oogschaduw en oogpotlood had opgedaan en mijn tanden had gepoetst, liep ik zelfvoldaan de badkamer uit. Nu was het mijn broer zijn beurt om vies te kijken, maar het enige wat ik deed was naar hem lachen waardoor hij zijn tong uitstak als een kind van zes jaar. Ondanks dat hij achttien jaar is, doet hij wel vaker zo van die kinderachtige dingen, maar dat is juist de reden dat ik zoveel om hem geef. Hij is niet zoals al die andere jongens die maar wat stoer zitten te doen met een sigaret in hun mond en een fles bier in hun hand, proberend het eerste beste meisje dat ze tegen komen te versieren en in bed te krijgen. Dat is sowieso al moeilijker, mijn broer is er namelijk nog niet helemaal uit of hij op vrouwen of op mannen valt.
Ik weet nog maar al te goed hoe hij mijn kamer binnen kwam, voor het eerst was hij zenuwachtig om iets te zeggen terwijl normaal alles er zo vlot uitkomt. Toen wist ik al dat er iets aan de hand was.
Toen hij het mij had uitgelegd en ik hem alleen maar geruststelde dat ik het helemaal niet erg vond welke keuze hij ook maakte, leek het alsof er een zware last van zijn schouders afviel.
Hij was vrolijker, huppelde zelfs bijna rond en wij raakte meer gehecht aan elkaar.
Op school weten zijn vrienden zijn geheim ook. Ook zij hebben hem niet laten vallen voor zijn geaardheid, ook niet scheef beginnen te bekijken.
Af en toe hoor je dan wel een plagerige opmerking, maar dat is het dan ook wel.
De rest van het gezin reageerde daarentegen echt vreselijk. Mam heeft het er moeilijk mee, maar ze doet telkens als mijn broer in de buurt komt zo normaal mogelijk zodat hij zich niet gekwetst zou voelen, maar hij weet wel beter. Hij heeft ooit gehoord hoe mam met schaamte over haar zoon praatte. Hij is toen een week niet beneden gekomen totdat ik hem smeekte om weer uit zijn kamer te komen, dan nog deed hij het alleen maar om mij een plezier te doen en kwam hij alleen maar als het echt moest.
Pap reageerde nog erger, hij deed niet eens moeite om de gevoelens van zijn zoon te sparen. Hij is gewoon gaan lopen zonder nog maar één keer iets van hem te laten horen. Ik was echt woest op mijn vader. Al zijn foto’s heb ik verbrand of verscheurd. De lafaard!
Hoe durfde hij mijn broer zo te kwetsen! Dat niet alleen, hij liet ook nog eens zijn dochter in de steek. Ik was toen nog maar twaalf jaar, juist de leeftijd waar alle problemen en zorgen in één keer op je af lijken te komen. En zijn vrouw, de persoon die elke avond hem met open armen ontving, liet hij gewoon achter alsof hij nooit van haar gehouden had. Mam werd ook nog eens depressief en zat wekenlang in de zetel in het niets te staren. Ik was nog liever in de regen door de straten aan het dwalen dan thuis te zitten, zo erg was de situatie. Na een tijdje begon mijn moeder dan toch te beseffen dat ze ook zonder hem verder kon. Ze heeft toen alle spullen van mijn vader weg gegooid, waarna de rust in huis weer beetje bij beetje werd hersteld.