Nice guys finish last, awesome guys don't.

Sanne ging op handen en knieën voor het knieschot zitten. Voorzichtig maakte ze het open. Ze haalde er een grote tas uit. 'Look,' zei ze. 'A bag. For my.. Stuff.' Ik knikte en liep naar haar radio. Ik zag dat haar extra volume-boxen aan haar radio waren aangesloten. Ik zocht voor een cd. Dookie, Awesome as fuck, Nimrod, American Idiot, 21st Century Breakdown... Ach. Ik drukte maar gewoon op play, ik ging er vanuit dat er toch wel een Green Day cd in zat. Ik zette de boxen aan. Meteen hoorde ik het geluid van 'Nice guys finish last'. Nimrod zat in de radio.
Sanne smeet de tas op haar bed. Boven haar bed hingen nog meer Green Day posters. 'Please,' zei ze, met een grote lach. 'Take a seat.. Somewhere.' Mike en Billie gingen naast de tas zitten. Tré deed nog even niets en loerde nog een beetje de kamer rond. 'So,' zei hij, kijkend naar Sanne's tekenspullen. 'You like to draw?' Sanne lachte zenuwachtig. 'Eehm,' zei ze. 'Yeah. I love to draw you guys. I really do it a lot. Look.' Ze haalde een dikke map tevoorschijn. Ze gaf hem een beetje verlegen aan Tré. 'Open it. You'll see.' zei ze verlegen. Sanne deed haar kledingkast open. Ik zag wat ze allemaal uitpakte; onderbroeken, een beha, wat kleren, twee stropdassen en zo maar door. Ik keek naar Tré. Hij had de dikke map opengeslagen. Allemaal tekeningen. Elke keer nadat hij de tekening goed had bestudeerd, sloeg hij langzaam de bladzijdes om. Mike zag wat Tré in zijn handen had en stootte Billie aan. Toen Billie opkeek, zag hij het ook. Snel gingen ze bij Tré zitten. Vol bewondering keken ze naar de tekeningen. 'Wow,' begon Billie. 'You're a good drawer.' Sanne lachte. 'Thank you,' zei ze, en ze begon rood te worden. Ik stond nog steeds in de kamer, dus ik nam plaats achter haar bureau, en gooide mijn voeten op haar bureau.
Sanne zuchtte even en pakte een toilettasje. Ze begon er van alles in te pakken; make-up, lenzenvloeistof, haar lenzendoosje, de lader van haar mobiel, gel, wax, enzovoort. Ze gooide het allemaal in de tas. Eventjes pakte ze een paar Green Day cd's. 'Die heb ik niet nodig,' zei ze en ze glimlachte breed. 'You know,' zei ze tegen Billie, en Billie keek even op, uit zijn trance van Sanne's tekeningen. 'I really can't wait 'till ¡UNO! comes out. I'm so excited!' Billie lachte. Hij keek weer naar de tekeningen van Sanne, waar hij zichzelf duizend keer zag. Sanne draaide zich weer om, om spullen te pakken. Toen hoorde ze zacht geneurie. 'Oh love...' hoorde ze. Ze keerde zich weer om en keek naar Billie. Billie zat nog steeds met zijn blik gericht naar de tekeningen te zingen. Wow, dacht ik. Zelfs a capella is hij goed! 'Won't you rain on me tonight...' ging hij verder. Ik keek naar Sanne. Sanne keek terug. Ik zag haar rood worden en ze kreeg tranen in haar ogen. Sanne liep naar de radio en zette de muziek van Nimrod wat zachter. Nu zong Billie voluit. 'Don't stop...' ging het verder. Hoewel hij 'don't stop' zong, stopte hij. Hij keek naar de gitaar die naast de kledingkast stond. Hij wees ernaar. 'Can..' begon hij. 'Can I use that guitar?' Sanne's mond zakte open. Ze liet de spullen die ze in haar handen had vallen, en liep naar de gitaar. Ze pakte hem voorzichtig van de standaard af en haalde de plectrum tussen de snaren vandaan. 'Is it good enough, for you?' vroeg ze.
Wat een eer. Billie Joe, Billie Joe Armstrong, wilde spelen op Sanne's gitaar. Het was sowieso al een eer dat je bij ze was. Of überhaupt aankeken.
Billie knikte op een manier van; vast wel. Sanne gaf hem de gitaar en de plectrum. Hij zette zijn handen in de eerste greep. Sanne keek ernaar. 'You're going to play 'Wake me up when September ends',' zei ze. Billie keek haar aan. Hij knikte zachtjes. 'Yeah,' zei hij verrast. 'How do you know?' Sanne werd nou weer een beetje verlegen. 'Well, I can play a little bit..' zei ze bescheiden en liep weer naar de badkamer om niet gevraagd te worden om te spelen, ze wilde vast liever dat Billie het speelde. Billie keek naar de gitaar, en hij sloeg de eerste drie snaren aan.