001 Elvyne de Elementa

'Elvyne, opstaan, je mist bijna het ontbijt.'De stem kwam van Seryne, haar kamergenoot in het weeshuis van Dragon.'Nu al?' Elvyne trok de dekens van zich af, en met een duffe blik, deed ze een katoenen jurkje aan, haar lievelings jurkje. Hij was gemaakt van een lichte stof in de kleuren, rood, blauw, wit en bruin. Verder pakte ze haar blauwe slippers, en liep haar kamer uit, de trap af, waarbij ze bijna struikelde, de eetkamer in. Iedereen keek op, en Elvyne werd rood, daar kon ze nooit zo tegen, als iedereen naar haar keek, en dat deden ze vaak, erg vaak. Elvyne pakte een stoel en ging aan de tafel zitten, naast Seryne, het enige kind waarmee ze een beetje goed kon opschieten.
'Elvyne, waarom was je pas zo laat wakker? dit is al de 3e keer deze week, als ik je niet had gewekt zat je nu bij mevrouw Veringa, en dan was je niet blij geweest.' Toen ze was uitgepraat keerde Seryne zich weer naar haar bord, en ging weer door met eten, Elvyne pakte ook wat eten en deed het zelfde. Onder het eten dacht Elvyne aan wat er gisternacht was gebeurd, en waarschijnlijk was dat ook de rede dat iedereen omkeek toen Elvyne de slaapzaal binnenging. Dat was namelijk dit: Toen Elvyne gisternacht na het avondeten naar de badkamer ging, werd ze waarschijnlijk gevolgd, want iemand -maar wie?- blokkeerde de deur, zodat Elvyne niet uit de badkamer kon. Elvyne, die wist dat ze door haar claustrofobie snel een paniekaanval kon krijgen, snel naar buiten moest. Maar hoe kon ze door de blokkeerde deur? Elvyne dacht hard na, en nog harder, tot ze het wist.