# 007 - Antonella Martinez

Zayn en ik waren nog een paar uurtjes gebleven. We hadden nog veel gelachen en gepraat. Gelachen om de domste dingen en gepraat over de tour die er zat aan te komen. Ja, de tour. Het was niet echt een moment waar ik naar uit zat te kijken. Ik zou Zayn teveel missen. Zeker nu ik hem zo hard nodig had, want hij deed me werkelijk Jake vergeten. Toch voor een deeltje. Maar dat zou elke dag beter gaan. Tot ik Jake helemaal vergeten zal zijn. En ik was er van overtuigd dat Zayn de reden zal zijn. Hij zal me Jake doen vergeten, koste wat het kost. We liepen het appartement van Harry uit nadat we hen allemaal gedag hadden gezegd. Ik had hen bedankt voor de gezellige dag en ze stemden allemaal met me in. Wat natuurlijk wel fijn was om te horen. Ik vond het leuk dat ze me aardig vonden. Zo hoorde het ook. Samen met Zayn liep ik naar mijn huis. Mijn ouders hadden me tenslotte nog niet gezien van gisterenavond. Bezorgd zouden ze wel niet zijn geweest. Ik had een briefje geschreven dat ik bij Zayn was en hem vertrouwden ze wel. Hij was dan ook al jaren mijn beste vriend. Ze wisten wel dat Zayn me nooit iets zou laten overkomen. We liepen mijn straat in en stopten voor de voordeur. "Dankje om met me mee te lopen. " zei ik met een brede glimlach en ik omhelsde hem stevig. Ik voelde hoe hij zijn handen op mijn onderrug legde en die zachtjes streelde. " Graag gedaan. Je weet dat ik het graag doe. " zei hij zachtjes. Langzaam liet ik hem los en de glimlach stond nog steeds op mijn gezicht. " Wil je anders nog even binnenkomen? " vroeg ik. "Nog heel even dan. " zei hij na even getwijfeld te hebben. Al had ik geen idee waarom hij twijfelde. Moest hij naar huis? Of wou hij gewoon niet meer bij me blijven? Waarschijnlijk was ik al een blok aan zijn been. Al hoopte ik natuurlijk van niet. Maar als dat zo was geweest, dan zou hij het me toch hebben gezegd? Zayn was een eerlijke jongen. Zeker tegen mij. Ik glimlachte kort en opende dan de deur nadat ik de sleutel uit mijn broekzak had gehaald. Samen met Zayn liep ik naar binnen. In de woonkamer aangekomen, zag ik dat mijn zus - Dolores - zoals gewoonlijk televisie zat te kijken. Altijd keek ze films. Ze hield daar nu eenmaal van. Mijn zus had inderdaad ook een Spaanse naam, net zoals ik. Onze ouders wouden nu eenmaal Spaanse namen zodat het bij onze achternaam zou passen omdat die ook Spaans was. Onze vader was inderdaad een Spanjaard en onze moeder een Britse. Zayn wist maar al te goed dat ik half Spaans, half Brits was. Hij had tenslotte ook twee afkomsten. Half Pakistaans, half Brits. Ik vond het best uniek dat we een dezelfde eigenschap konden delen. Even keek Dolores op en begroette ons. Geen idee waar mijn ouders waren. Die waren vast nog aan het werk. Samen met Zayn liep ik de trap op naar mijn kamer.