Hoofdstuk 30.

'Wat willen jullie drinken?' vervolgt Sam.
Ik haal wat onverschillig mijn schouders op. 'Heb je cola?'
'Tuurlijk.' Ze glimlachte even naar me. Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat ze wegkijkt en ik voel me een beetje ongemakkelijk worden. Ik glimlach verontschuldigend en loop de gang op. Meteen zie ik een deur met een bordje. 'Toilet' lees ik.
Ik laat me tegen de deur zakken en leg mijn handen in mijn hoofd.
Ik voel me misselijk en draaierig worden, mijn hoofd bonkt, en ik voel me alsof ik moet overgeven. Een eenzame traan glijdt over mijn wang.
'Wat is er?!' hoor ik opeens geschrokken.
Verdomme, nu ziet een meisje mij huilen!
'Niks,' zeg ik en ik probeer te lachen.
'Kiro!' zegt Sam en ze schudt me even heen en weer. 'Wat is er toch?'
Ik haal glimlachend mijn schouders op.
'Het gaat wel weer, joh. Ik kom zo.'
Samantha schudt haar hoofd. 'Hé,' fluistert ze. 'Ik ga niet weg voordat je mij vertelt wat er is. Voel je je niet lekker?'
'Ik denk dat dat het is,' zeg ik zacht. Ik weet het eerlijk gezegd zelf niet eens, waarom ik me zo rot voel...
'O,' zegt ze en ze slaat troostend een arm om me heen. Ik voel me alleen maar draaieriger worden. 'Ik heb wel een paracetamol?'
'Nee dankje,' zeg ik. 'Hoeft niet.'
Samantha kijkt me diep in mijn ogen aan. 'Is er echt niks?'
'Nee, echt niet!' zeg ik zenuwachtig.
'Oh oké.' Samantha staat op en geeft me een glimlachje. 'Kom je zo weer?'