Three

Na een perfecte eerste pannenkoek en eentje die op de grond was beland door mijn nogal zielige poging om hem in de lucht om te draaien ging het best wel goed. Er was er geen een die echt verbrand was en degene die dat wel waren maar een heel klein beetje. Bijna onzichtbaar.
Na bijna een uur in de keuken te hebben gestaan om pannenkoeken te bakken en ondertussen ook nog nieuw beslag te maken hoorde ik de deur opengaan. En daarmee was ook de stilte die hiervoor nog de keuken beheersde was verdwenen. Ooit lang geleden -twee weken dus- hadden we in de keuken nog een radio staan maar die was na een van mijn geïrriteerde buien gesneuveld. Jennifer een van de leidingen kwam de keuken binnenlopen en snoof de geur genietend op. 'Ben je al bijna klaar?' 'Ja alleen deze nog uit de pan halen en dan zijn ze klaar. Ik zal ze zo op tafel komen zetten.' Ze knikte goedkeurend en pakte daarna de borden die ik uit verveling al op het tafeltje had gezet weg om ze op tafel te leggen.
'Dan zie ik je zo.' De laatste twee pannenkoeken kwamen op de grote stapel terecht en daarmee liep ik via de tussendeur naar de eetkamer. Op mij en Jennifer na was het hier totaal uitgestorven wat waarschijnlijk betekende dat de anderen nog in de speelkamer waren. 'Zou jij de anderen misschien kunnen halen? Dan pak ik de rest van de spullen uit de keuken.' Met het plan instemmen leek haar duidelijk niet waardig voor mij. Soms kon Jennifer heel aardig zijn, maar het meeste van de tijd kwam ze op mij heel fake over. Om vandaag toch maar een keer niet in moeilijkheden te komen deed ik toch wat er van me gevraagd werd.
'Jongens, we gaan eten als jullie niet binnen nu en een minuut in de eetkamer staan krijgen jullie helemaal niks en gaat alles naar mij.' Na deze zin liep ik de speelkamer gelijk weer uit met zo te horen al een paar volgers achter me. Jennifer was net bij de eerste borden aangekomen om het bestek bij neer te leggen dus ik hield de rest nog even tegen tot ze klaar was.
Alles zou vandaag zo goed mogelijk moeten gaan zodat morgen de leukste verjaardag tot nu toe kon plaatsvinden. Tot nu toe dacht ik praktisch elk jaar dat het dan het beste zal worden en om eerlijk te zijn was mijn eerste verjaardag toch het beste. En dat was om de reden dat ik die dag me niet meer kon herinneren. En dat zei naar mijn idee al genoeg over de kwaliteit van de feestjes die hier werden gehouden.
De pannenkoeken waren, ook al zeg ik het zelf, werkelijk geweldig. Na het eten, het was ondertussen al bijna acht uur, gingen we gezellig met zen allen bord spelletjes spelen. De kleineren bij elkaar en de ouderen bij elkaar. Komisch genoeg hadden we op de helft van het eerste rondje monopoly er alweer genoeg van en gingen we over op Truth or dare. De raarste dingen kwamen voorbij, zo moesten Danni en Stephen een halfuur samen in de achtertuin gaan zitten en kinderliedjes gaan zingen en moest ik de wc-bril aflikken. Wat ik logisch genoeg niet had gedaan. En wat al bijna net zo logisch een opdracht was van een van de jongens. Toen het tien uur was, een uur geleden moest iedereen onder de tien als naar bed, werden we naar boven gestuurd. Na iedereen een goedenacht te hebben gewenst liep ik mijn kamer in en liet me zuchtend op het bed vallen. Dat kraakte protesterend onder mijn plotselinge gewicht waarna ik er om extra irritant te zijn nog even op heen en weer te bewegen.
Met het boek die ik slim genoeg van beneden had meegenomen ging ik comfortabel op het bed neerliggen en begon erin te lezen. Om elf uur klopte Alicia aan dat het tijd was om het licht uit te doen. Zij was de enige die hier s'avonds bleef om op ons te letten. Ze had praktisch gezien gewoon geen leven naast het Rosalye huis runnen. Na een joggingbroek en mijn favoriete oversized trui aan te hebben gedaan ging ik in bed liggen. Een van mijn raarste gewoontes was dat zeker, het liefst sliep ik als het koud was met een trui aan zodat ook al gleed het deken van me af ik nog steeds warm zou blijven. Iedereen noemde me vreemd als ik het ze vertelde maar zelf wist ik dat dat kwam doordat ze jaloers waren op mijn geweldige idee. Na nog bijna een half uur te liggen woelen om in precies de goede positie te komen liggen viel ik eindelijk in slaap. Op weg naar misschien wel een van de meest vreemde nacht ooit.