Foto bij Flags hunt.

The sea, the sea: calling out to you and me
Waves rush in to caress the sand
Only to roll out again

The sea, the sea: calmness in its water
But in one fowl swoop
The calm has turned sour

The sea, the sea: breezes clear as day
Salty air meets our lips
Longer, will we stay?

The sea, the sea: soft sand beneath our feet
Breeze cooling our hot hands
One look at your eyes and I Know

The sea, the sea: our ally and friend
The seascape drawing us in
In triumph, two sweethearts together
Creating Minstrels in the sand.

De volgende ochtend werd ze vroeg wakker. Ze stapte langzaam uit haar bed en begon haar gevechtskleding aan te doen, een rood shirt met een zwart harnas ovr haar bost en knie en elleboog beschermers. Ze gleed haar messen in haar zakken en pakte de vlag die voor haar was klaar gelegd. Zo stil mogelijk sloop ze het gebouw uit en begon ze het bos in te rennen, zo hoog als ze kon klimmen plaatse ze de vlag in een boom.
Hijgend kwam ze terug aan bij het kampvuur, maar al gouw vormde er een grijns op haar gezicht. Haar tegenstander was Percy.
"Je gaat eraan, blondie" Grijnsde Percy.
Aubrey rolde haar ogen en rende met haar team om zich te verspreiden.
Ze dook achter een boom.
"Kom op, Aub...je kan het." Ze keek naar het meer en zag de blauwe vlag wapperen in de wind. Midden in het water.
"Shit" mompelde ze. Ze wist dat ze niet kon zwemmen. Ze was als de dood voor water. Ze had haar eigen zusje zien verdrinken. Elke keer dat ze water aanraakt krijgt ze de herinnering van het gegil om hulp haar armen stekend uit het water. Haar onschuldige blauwe ogen die langzaam die diepte in zonken.
"Kom op." mompelde ze weer en ze sprintte naar het water, waar Percy haar bij de vlag stond op te wachten. Ze rende sneller en maakte vaart.
Hard duwde ze Percy aan de kant en dook ze het water in. Het duurde niet lang voordat...voordat alles om haar heen vervaagde en de blauwe lucht in een hemel van water veranderde. Met een laaste graai voelt ze het zacht stof van de vlag langs haar vingertoppen.

"HELP!" een gil klonk tussen de bomen. Nog een gil volgde en het geluid van spattend water word duidelijker. Een klein blond meisje spartelt in het kleine meertje wat toch diep blijkt te zijn. Een laatste hand komt het water uit. Het geluid van verstikking volgt. Een enkele vogel zingt zijn lied voor het stil word. Een doodse stilte totdat...

"Aubrey? Kan je me horen? please...word wakker." langzaam opende Aubrey haar ogen en keek ze recht in de blauwe ogen van Percy. Ze glimacht "Heb ik gewonnen."
Percy lachte en hield de blauwe vlag op. "Yup...Je hebt gewonnen, Blondie."
"Kom op" Percy hielp haar overeind en glimlachte. "Ik breng je naar bed"

Reageer (4)

  • nightqueen

    auwtsh dat klein stukje van het meisje dat verdrinkt lijkt zo echt...
    Wel mooi geschreven

    1 decennium geleden
  • Allysae

    Ahw
    snel verder

    1 decennium geleden
  • Involved

    Please snel veder! Je schrijft echt goed!

    1 decennium geleden
  • aquafresh

    geweldige hoofdstuk, snel verderrrr
    blijf posten
    ps je verhaal is echt leuk

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen