Een twee-onder-één-kap woning

Ik keek naar de twee-onder-één-kapwoning. De rechter. Daar woonde Sanne. Uit de lange schoorsteen kwam geen rook. Niet gek, want het was ook lente. 'Does she live here?' vroeg Mike en wees naar de rechter woning. 'Yes.' zei ik, en ik knikte hevig. Ik rende naar de voordeur toe. Billie, Mike en Tré renden achter me aan. 'Well,' zei Billie. 'What you're waiting for?' Ik keek Tré even aan. Ik wist gewoon zeker dat Sanne bijna een hartaanval zou krijgen. Ik dacht niet meer na en begon als een gek op de deurbel te rammen. Tré klopte hevig op de ramen van de voordeur. Ik hoorde vaag geschreeuw. Sanne. '...Ja ja ik kom al..' riep ze en kwam op blote voeten en met een paar sokken van de trap af geracet. Ze had een rood met zwart geruite broek aan, een zwarte bloes, een witte stropdas om en een zwart-wit geblokt doekje om haar pols geknoopt. Haar blonde haar was weer eens wild als altijd, en haar ogen waren felblauw. Dat kwam door de eyeliner die ze ophad. Toen ze door de ruiten van de deur keek, viel haar mond open. Nu kwam ze al een stuk langzamer van de trap af. Ik wierp even een blik naar Tré. Ik zag Tré helemaal glunderen. Ik weet niet waarom, want hij was 39. En Sanne 15. Was hij verliefd? Nee. Nee dat is sowieso niet waar. Misschien vond hij het echt cool dat hij een fan had. En Sanne was niet een beetje fan. Ik keek weer snel naar Sanne, die langzaam maar zeker de deur van het slot afhaalde. Ze deed de deur open. Ze keek me aan met een verwarde blik. Ook keek ze Mike, Billie en Tré aan en het eerste wat ze zei was: 'Manon. What the hell?! Hoe heb je dit voor elkaar gekregen man?!' Ik lachte.