The Story Of Moon deel 8

Moon deel 8

Daar zat hij, mijn Aron. Op een rots aan de rand van het bos. Zijn vingers waren vastgenageld in de grote, grijze, driehoekkige rots. Maar dit was niet mijn Aron, de lieve en zachte, tedere en behulpzame Aron zag ik niet terug. Hij had bloedrode ogen, en was bleker dan normaal, en hij zat op zijn hurken. Het leek of hij ergens iets rook en rond keek waar het was. Toen stopte zijn blik bij mij. Onze blik kruiste elkaar. Op het moment dat hij me zag, rende hij zo snel weg, dat ik niet eens kon knipperen. Ik pakte met trillende handen mijn mobieltje, en toetste het nummer in van Aron, drukte op het groene telefoontje en begon te bellen. "Met Aron" " Hi Aron, waar ben je nu?" " Thuis achter de tv, hoezo?" ik hoorde de trilling in zijn stem, ik wist het zeker. De persoon die ik net gezien had was Aron. "Nee gewoon, maar schat ik zie je morgen" ik hing op zonder antwoord. Ik zag op mijn display dat hij terug belde maar ik gooide mijn mobiel in het zand. Ik begon hevig zwaar te ademen. "Waarom liegt Aron tegen me?" schreeuwde ik. Ik wist toch dat niemand me kon horen. Ik begon weer hevig te trillen, en ja hoor, daar aan de horizon, zag ik de rode maan. Dit keer leek het alsof het trillen nooit meer ophield. Het werd steeds heviger en heviger. Ik slaakte een brullende kreet en begon te hijgen. Toen kreeg ik het gevoel alsof ik explodeerde uit mijn vel, viel neer op de grond en toen werd alles zwart. Toen ik twee minuten later mijn ogen opendeed was alles heel erg helder.Ik hoorde mensen praten. Ik schrok op, maar ik zag niemand. Behalve een stelletje dat vijf kilometer verderop liep, waar ik nog een zwak lichtje van zag. Ik hoorde ze nog zeggen " Wat is daar nou voor wits op het strand, Gabrielle?" "Ik heb geen idee, het is al bijna acht uur kom we gaan naar binnen " en ik zag dat het lichtje, waarschijnlijk van iemands mobiel, sneller verdwenen was. Waar hadden ze het over? Iets wits? Waarom kon ik hun horen? Ik keek om me heen. En de enige die hier was, was ik. Ik stond op, het leek alsof ik een slag groter was, want het zand was veel meer onder mezelf vandaan dan ik had verwacht. Ik liep naar het water. Ik schrok me dood! Wat ik zag in het water was niet te beschrijven. Het was een witte wolf, met dezelfde bruine ogen als ik. Ik wilde keihard gillen, maar in plaats daar van kwam er een gejank uit. Een wolfengejank. Nu wist ik het zeker, ik was een weerwolf.
Ik raapte mijn gescheurde kleren van het zand, pakte mijn mobiel. En rende zo hard als ik kon naar huis, ik zag dat ik kromp, en wist dus dat ik terug transformeerde in mezelf. Ik kwam binnen, toen ik stil de gang in liep en de woonkamer inkeek, zag ik dat mijn moeder tv aan het kijken was. Ik rende naar boven, naar mijn kamer. Graaide mijn nacht japon van mijn bureau stoel en trok hem aan. Ik kroop onder de dekens. Mijn gezicht was nat, nat van de tranen. Ik had veel gehuild vandaag, realiseerde ik me. Maar wat vandaag was gebeurd, zal nooit meer uit mijn geheugen gaan. Met die gedachte viel ik in slaap.

Ik werd wakker, door geklop op mijn raam. Ik schrok op. Het was Aron. Ik opende mijn raam, en liet hem binnen. Hij ging op mijn bed zitten. Ik keek op mijn digitale klok op mijn nacht kastje. "Half 2?!" mompelde ik in mezelf. Ik gaf Aron een kus, en trok mij op zijn schood. "Hi schoonheid" " hoi lekkerding " en moest lachen om mijn domme antwoord. "Vanwaar deze mooie outfit?" vroeg hij met een mooie glimlach. Ik gaf hem een speels duwtje, ik zag er namelijk niet uit. Mijn haar was in een knot, boven op mijn hoofd gedraait. Had een nacht japon aan van snoopy. En mijn make-up was dramatisch uitgelopen. "Ja sorry, ik wist niet dat het zo laat was. " ik blooste. "Geeft niet hoor schatje. " hij kwam dichterbij, drukte zijn lippen op de mijne, en zoende me hartstochtelijk. Al de vlinders, die in mijn maag stil hadden gelegen die paar dagen, vladderde nu weer vrolijk rond. Ik beantwoorde zijn kus. "Hoe was het bij je oma? " vroeg hij. "Goed hoor" zei ik met een neppe glimlach, ik kreeg een misselijk gevoel in mijn maag. "Maar Aron ik ga douchen, hang maar wat rond in mijn kamer, ik kom er zo aan! " ik sprong van zijn schoot. Graaide mijn outfit bij elkaar, en een handdoek, washandje, en toilettas. Ik sprong onder de douche, en begon te piekeren of ik het Aron nou wel zou vertellen of niet..