|| 03
De rest van de dag was weer onderdeel van onze dagelijkse sleur, eten, de overige dieren verzorgen, avondeten, chagrijnige Cuccos naar binnen brengen, een uurtje rust en vervolgens naar bed. De hele dag hadden we erna uitgekeken om Jake weer te zien. En met die gedachte viel ik ook in slaap toen ik die avond in mijn bed lag…
Met een paar snelle bewegingen legde ik de laatste hand aan mijn schuine lichtbruine vlecht. Ik pakte het laatste loshangende plukje en maakte die vast aan de zijkant met een rood knipje. Vrolijk neuriënd bekeek ik mijn resultaat. Lichtbruin haar, groene ogen, blauw bovenstukje, een witte rok en een schort. Het schreeuwde gewoon boerenmeisje, maar hierin kon ik het beste mijn klusjes doen.
Ik hoorde beneden geklop op de deur en ik besloot om naar beneden te gaan.
Nog steeds zachtjes neuriënd wandelde ik de trap af en ik zag mijn broer bij de voordeur staan. Hij was nog precies zoals ik hem een halfjaar geleden zag. Bruin halflang haar, dezelfde groene ogen, maar ook zijn ietwat scheve neus. Maar meer kon ik ook niet aan hem opmerken omdat June hem al aan het platknuffelen was. ´Hey Jake!´ Zei ik vrolijk en hij keek op. June liet hem los zodat ik hem ook kon omhelzen. ´Hey zusje, lang niet gezien,´ ik liet hem los en zag een glimlach op zijn gezicht. We gingen aan onze bruine keukentafel zitten waar mijn vader 2 koppen koffie en 2 koppen thee neerzette. Ik plofte op de stoel voor mijn kop thee neer.
´En Jake, hoe gaat het daar in Lake Hylia?´ Vroeg mijn vader gelijk toen we zaten, typisch hem om zo direct te zijn. ´Goed, we zijn dus nu vooral de Great Bridge of Hylia aan het renoveren. Die brug heeft de laatste jaren met veel te kampen gehad, dus het werd wel eens tijd.’ Ik pakte mijn kopje en nam een klein slokje van de thee. ‘Ik was wel verrast dat ik opeens even vrij had, maar het schijnt daar morgen te gaan stormen en ze hebben waarschijnlijk geen zin om ons beneden de brug te gaan zoeken.’ Hij grinnikte kort en nam een slok van zijn koffie. June keek hem even treurig aan. ‘Dus je blijft maar twee dagen?’ Ze leek oprecht teleurgesteld. ‘Ja, daarna gaan we weer verder,’ Ik keek even naar mijn zusje. ‘Ach wees blij dat hij er twee dagen is,’ ze keek me even smekend aan en nam vervolgens een slok van haar thee. Ik keek naar mijn vader en zag dat hij aardig wit was. ‘Gaat het wel?’ Vroeg ik hem, hij knikte en wilde vervolgens opstaan. Hij begon te wankelen. Ik zag gelijk dat het mis was en stond op. Ik liep met een sprintje naar de andere kant van de tafel, net op tijd om hem te ondersteunen. ‘Pap, je gaat bijna van je stokje, Jake help hem even naar de bank’ Mijn broer stond op en samen sleepten we hem naar de bank.
Toen hij eenmaal lag was zijn gezicht nog steeds wit. ‘Ik heb zo’n last van de linkerhelft van mijn rug, en het ergste is nog mijn schouder,’ zei hij zwakjes en zijn hand ging naar de plek waar hij gisteren op gevallen was. ‘Wat heeft hij uitgehaald?’ Vroeg Jake die redelijk geschrokken leek. ‘Hij heeft gisteren een snoekduik gemaakt en ik denk dat hij verkeerd is neergekomen,’ ik probeerde rustig te klinken maar ik had dit zelf ook niet zien aankomen. June kwam aanlopen met zo’n beetje alles aan medicijnen en verband wat ze hier in huis kon vinden. ‘Het lijkt gekneusd, want het lijkt alleen pijn te doen als hij het beweegt,’ mijn vader schrok duidelijk en probeerde overeind te komen. ‘Maar ik moet vandaag de melk op een aantal plekken afleveren,’ ik duwde hem zachtjes weer terug richting de bank. ‘Dat kan nu echt niet!’ Maar het drong langzaam tot me door dat dit nog wel eens lastig kon worden.
Met een paar snelle bewegingen legde ik de laatste hand aan mijn schuine lichtbruine vlecht. Ik pakte het laatste loshangende plukje en maakte die vast aan de zijkant met een rood knipje. Vrolijk neuriënd bekeek ik mijn resultaat. Lichtbruin haar, groene ogen, blauw bovenstukje, een witte rok en een schort. Het schreeuwde gewoon boerenmeisje, maar hierin kon ik het beste mijn klusjes doen.
Ik hoorde beneden geklop op de deur en ik besloot om naar beneden te gaan.
Nog steeds zachtjes neuriënd wandelde ik de trap af en ik zag mijn broer bij de voordeur staan. Hij was nog precies zoals ik hem een halfjaar geleden zag. Bruin halflang haar, dezelfde groene ogen, maar ook zijn ietwat scheve neus. Maar meer kon ik ook niet aan hem opmerken omdat June hem al aan het platknuffelen was. ´Hey Jake!´ Zei ik vrolijk en hij keek op. June liet hem los zodat ik hem ook kon omhelzen. ´Hey zusje, lang niet gezien,´ ik liet hem los en zag een glimlach op zijn gezicht. We gingen aan onze bruine keukentafel zitten waar mijn vader 2 koppen koffie en 2 koppen thee neerzette. Ik plofte op de stoel voor mijn kop thee neer.
´En Jake, hoe gaat het daar in Lake Hylia?´ Vroeg mijn vader gelijk toen we zaten, typisch hem om zo direct te zijn. ´Goed, we zijn dus nu vooral de Great Bridge of Hylia aan het renoveren. Die brug heeft de laatste jaren met veel te kampen gehad, dus het werd wel eens tijd.’ Ik pakte mijn kopje en nam een klein slokje van de thee. ‘Ik was wel verrast dat ik opeens even vrij had, maar het schijnt daar morgen te gaan stormen en ze hebben waarschijnlijk geen zin om ons beneden de brug te gaan zoeken.’ Hij grinnikte kort en nam een slok van zijn koffie. June keek hem even treurig aan. ‘Dus je blijft maar twee dagen?’ Ze leek oprecht teleurgesteld. ‘Ja, daarna gaan we weer verder,’ Ik keek even naar mijn zusje. ‘Ach wees blij dat hij er twee dagen is,’ ze keek me even smekend aan en nam vervolgens een slok van haar thee. Ik keek naar mijn vader en zag dat hij aardig wit was. ‘Gaat het wel?’ Vroeg ik hem, hij knikte en wilde vervolgens opstaan. Hij begon te wankelen. Ik zag gelijk dat het mis was en stond op. Ik liep met een sprintje naar de andere kant van de tafel, net op tijd om hem te ondersteunen. ‘Pap, je gaat bijna van je stokje, Jake help hem even naar de bank’ Mijn broer stond op en samen sleepten we hem naar de bank.
Toen hij eenmaal lag was zijn gezicht nog steeds wit. ‘Ik heb zo’n last van de linkerhelft van mijn rug, en het ergste is nog mijn schouder,’ zei hij zwakjes en zijn hand ging naar de plek waar hij gisteren op gevallen was. ‘Wat heeft hij uitgehaald?’ Vroeg Jake die redelijk geschrokken leek. ‘Hij heeft gisteren een snoekduik gemaakt en ik denk dat hij verkeerd is neergekomen,’ ik probeerde rustig te klinken maar ik had dit zelf ook niet zien aankomen. June kwam aanlopen met zo’n beetje alles aan medicijnen en verband wat ze hier in huis kon vinden. ‘Het lijkt gekneusd, want het lijkt alleen pijn te doen als hij het beweegt,’ mijn vader schrok duidelijk en probeerde overeind te komen. ‘Maar ik moet vandaag de melk op een aantal plekken afleveren,’ ik duwde hem zachtjes weer terug richting de bank. ‘Dat kan nu echt niet!’ Maar het drong langzaam tot me door dat dit nog wel eens lastig kon worden.
Er zijn nog geen reacties.