Hoofdstuk 7: POV Justin

Ik word wakker met hoofdpijn.
Wazig kijk ik om me heen.
Dan ga ik bij de tralies staan en fluister: "Stella, Hannah zijn jullie daar?"
Ik wacht even en dan hoor ik Stella: "Ja ik ben er Hannah ligt nog te slapen, gaat het met je?
"Ja"Antwoord ik en ik steek me hand door de tralies en zij pakt mijn hand vast.
"Wat er ook gebeurt laat me hand niet los ik ga een teleporteer spreuk uitvoeren dat is de gene die ik heb onthouden."Zegt Stella
terwijl ze wat mompelt komt er een bewaker en hij zegt: "Hea laat elkaar nu los!" en hij begint aan onze armen te rukken en het doet zo'n pijn dat ik wel los moet laten.
Terwijl Stella klaar is met de spreuk schreeuw ik: "NEE STELLA GA NIET ZONDER MIJ"
Maar ze zijn al verdwenen en de bewaker kijkt verbaast naar de lege cel waar eerst Stella en Hannah stonden.
Hij mompelt wat onverstaanbaars en laat mij los.
Dan loopt hij weg.

Overdag

Ik word een beetje verdrietig wakker
Ik sta op en loop naar de tralies.
een paar bewakers zitten aan een tafeltje een spel te spelen en ondertussen praten ze over een soort plan.
Ik spits mijn oren en hoor net genoeg om hun plan te weten te komen.
"Hahaha die jongen gaat lekker voor ons werken" zegt de ene bewaker.
"Ssst lach niet zo hard straks hoort hij ons plan nog"zegt een ander.
"Hoe gaan we dat doen dan hij gaat echt nooit luisteren naar ons hij is veel te vrij" Zegt een nieuwe bewaker die nog niks van het plan weet.
"We gaan hem eerst gevangen zetten in een speciale stoel, dan gaan we hem hypnotiseren en dan gaan gaat hij voor ons werken haha!" Zegt de eerste weer.
"Sssssst" Zegt de 2e weer
Ik grijns en doe alsof ik niks heb gehoord als een bewaker naar me kijkt
Maar ik ben ook geschokt en ik moet proberen te ontsnappen maar ik zie geen uitweg alleen 's nachts want als ik nu ontsnap word ik verbrand door de zon.
Er is geen uitweg dit is het mijn enige hoop is nu Stella en Hannah.