[01] teachters, detention and Crying baby sisters

de klok ging soms zo langzaam. Ik weet het zeker dat de wijzers net nog sneller gingen.
Het werk dat we moesten doen, een riedeltje met simpele op en af tel sommen had ik zo af. het was oersaai als je moest wachten tot andere die simpele dingen hadden ingevuld.
Ik pulkte een stukje van mijn gum af en gooide het tegen het hoofd aan van Thomas die voor me zat. Nu Jason de hoek in was gezet had ik iemand anders nodig om in de problemen te werken
'je weet echt niet wanneer je moet stoppen he?' zei Thomas zachtjes, hij leek er gelukkig wel om te kunnen lachen.
Ik schudde grijnzend van nee. 'maar het is mijn schuld niet dat Jason in de hoek moet staan. Hij kan gewoon niet fluisteren'. Ik keek Jason om en om na met onze Juf, Karen. ze had nog niks door.
Ik leer nog meer dan zij deed, zij leerde echt nooit dat ik mijn mond niet ging houden zo.
'wat doen sommige mensen lang hierover he?' Fluisterde Thomas die begon te wippen op zijn stoel.
'uhuu... en dan moeten we nog 10 minuten wachten. het is nu vijf over 3' mijn ogen bleven weer hangen op de zilvere ronde klok die in ons ruime lokaal hing. 'stomme klok werkt echt tegen' mompelde ik terwijl ik reeds een stukje gum afbrak met mijn nagels. Ik keek even rond naar nieuwe doelen maar vond niemand waar ik zin in had. Ik had geen zin mijn moeder nog een keer naar het hoofd komen. ze strafte me nooit voor dit soort dingen (thomas was stik jaloers) om de een of andere reden. misschien hielp het zelfs beter dan wel straffen. mijn moeder wist me altijd wel uit de problemen te houden. mijn vader ook trouwens. eerst dacht ik dat het was omdat mijn vader, Jacob black, een van de stamoudste was. maar de vader van Thomas was ook een van de stamoudste, sam uley. maar Sam die werd geregeld woedend als Thomas zichzelf in de nesten werkt. ik hou het dus maar op geluk.
Ik koos uiteindelijk toch onze juf als doel. ze was net wat aan iemand aan het uitleggen, dus dat was mijn kans.
Ik schoot behendig het gummetje naar haar toe en legde de rest van de gum op de tafel voor me, bij thomas.
Als verwacht. Pakte hij hem op en hield hem in de lucht. precies op dat moment draaide de Juf zich om.
'Thomas, nablijven!' riep ze boos terwijl ze op hoge hakken aan kwam waggelen. Ze pakte ruw mijn gum uit Thomas' hand.
ik moest mijn best doen niet te lachen. toen karen weer weg was gewageld wierp Thomas me nog een hele vuile blik toe. in tegenstelling tot Jason die me vanuit de andere kant van de klas een duim omhoog gaf.
Na het laatste kwartier ook te hebben overleeft door middel van fluisteren met thomas die behoorlijk pissig op me was ging ik met jason weg.
'je bent echt meester in anderen in de nesten werken zeg' snoof hij terwijl hij zijn jas van de kapstok haalde.
'problemen is mijn tweede naam' reageerde ik wijs terwijl ik mijn schoenen aantrok.
een stel meiden dat langs liep keek me even aan alsof ik iets vies was en begonnen toen achter hun handen te fluisteren. rara waarover.
Ik begon te grinniken net als Jason. meiden waren zo hopeloos. ze hadden geen humor. ongelovelijk.
'was je tweede naam niet empraim?' vroeg Jason Plagend.
'ohja, is nog waar ook' zei ik vermoeid. de heilige naam van mijn over over grootvader. Intresant.
Jason zuchtte afkeurend. 'je bent hopeloos. hij was het laatste opperhooft'
'honderd jaar geleden'
'oke, das waar'
we vertrokken erna uit die oude gang van school naar het schoolplein waar we onze ouders al zo zagen. als het niet was voor het feit dat Jason's ma een bleekhuid was dan was het wel voor het feit dat mijn moeder, de kleinste na Bo, ruim 1 80 is.
'Jij had haast' merkte mijn vader sarcastisch op. het was vrijdag, dus hij haalde me altijd op. hij werkt veel. Hij was automonteur en had een eigen bedrijf, die mijn moeder boven water houd. zij had veel meer verstand van zaken dan hij. als Landschapsarchitect was ze vaker thuis. achter een bureau wellicht maar ze was thuis. als ik naar school ging deed ze meestal veldwerk maar ze vond het belangrijk thuis te zijn voor me -en haar functie als stamoudste in mijn voordeel gebruiken op school.
'zo, leuk gehad op school?' vroeg de vader van Jason, embry.
Jason keek mij even beschuldigend aan maar ik zei snel 'Ja hoor!'
'wie heb je dit keer in de nesten gewerkt chivato?' vroeg mijn moeder zuchtend, ze kende me veel te goed.
'Hij heeft ervoor gezorgt dat thomas met zn grote bek moest nablijven!' riep jason. het was hard genoeg zodat de ouders van thomas het konden horen.
'moest thomas nablijven?' vroeg Thomas' vader streng. hij keek bij voorbaat al naar mij. waarom zou hij dat toch doen?
Ik en Jason bleven maar even stil. Sam die had vaak van die nare uitbarstingen als het op straf aankwam.
'Sam, het zijn maar kinderen' zei pap. hij was echt een bonestaak in vergelijking met sam. het was geweldig. mijn ouders leken nog ontzettend jong. vele waarom ook daarom jaloers op onze ouders. trouwens, nu ik erover nadenk, de ouders van mij, Jason én thomas zijn allemaal zo en zijn allemaal stamoudsten...
'jake, je hebt ook echt geen idee hoe je een kind meot opvoeden ofzo he?' vroeg Sam afkeurend.
'het is onvermeidelijk, Chivato is net zijn vader, we hebben straffen bij voorbaat maar opgegeven. en zeg nou zelf, zijn glen en Thomas zoveel braver als chivato?' vroeg mijn moeder grijnzend.
Emily, de moeder van Thomas en zijn ouder broer glen zei: 'daar heb je een punt eline'
'dankje. zullen we gaan jacob, chivato? ik wil de tweeling niet te lang alleen laten' zei mijn moeder. ze was echt een iedereens vriendin.
'had je niet afgesproken met je zusje? je weet hoe erg ze vergeten afspraken vind' vroeg mijn vader twijfelend.
'OJA! das waar ook! dankje Jake' zei mijn moeder. haar grote minpunt, ze was een chaoot. ze rende haastig weg na mij een kus op mijn hoofd op mijn hoofd te geven en mijn vader op mijn mond. al weet ik het niet precies. ik keek niet. ik keek naar Jason die net ook naar mij keek. we troken tegelijk een vies gezicht terwijl ik met de mouw van mijn jas de kus van mam wegveegde.
'ik eet bij Stephenie!' riep mam nog voor ze het schoolplein gehaast afsprintte.
pap gniffelde even in zijn vuist. 'kom je chi?' vroeg hij glimlachend. Ik knikte en zwaaide even naar jason voor ik met hem mee naar huis liep waar de gillende tweeling ons lag op te wachten. we konden ze al een straat vederop horen.
'waarom is je moeder er niet op dit soort momenten' zuchtte pap met tegenzin. twee gillende meiden op het zelfde moment troosten lukte zelfs pap niet goed.
'Ik troost Cynthia wel' zei ik alvast. Cynthia was de makkelijkste van de twee. Isabella was echt een irritant krijswijf. ze poept in dr broek, heeft honger, is moe, moet een boertje laten, wil een dekentje en laat haar knuffel op hetzelfde moment vallen en zou de meest effectieve loei sirene ooit zijn.
'een last minder. nog een paar honderd te gaan' zuchtte pap met een flauwe glimlach.