~6.

Arya
Zuchtend draaide ik me om, weg van het raampje aan de noordzijde van mijn kamer. Ik wist wel waar Belle heen zou rijden, en ik wilde niet dat ze ging. Maar ik wist ook dat ik haar ik haar niet zou kunnen tegenhouden. Hoe was ze trouwens ooit van plan hem te vinden? ’Hoi, heeft u hier toevallig een wolf zo groot als een paard voorbij zien komen?’ Glimlachend schudde ik mijn hoofd. Ik wist dat Belle dat best zou doen. Ik kon niet veel anders doen dan hopen dat ze weer thuis zou komen, met alle ledenmaten nog aan haar lijf.
- Tijdsprong van 8 uur –
Ja, hoor. Belle had het weer voor elkaar gekregen om net zolang weg te blijven dat iedereen doodongerust was. En omdat ik nog niet helemaal hersteld was van vanochtend, kon ik nog niet meedoen aan de zoektocht. Dounya bood aan om thuis bij mij te blijven, maar ik antwoordde dat we iedereen nodig zouden hebben om Belle te vinden. Ik zou thuis blijven in mijn witte tijger-vorm, zodat ik toch nog op de hoogte zou blijven.
Toen iedereen weg was, veranderde ik mezelf. Ik rolde me op een bal, en ging spinnend in de tuin liggen. Ik hoorde de gedachtes van mijn familie, en zag beelden van de lege bossen. Ik begon te sluimeren.
Na een tijdje rook ik een zoetige geur. Eerst dacht ik dat het in mijn droom was, maar het werd sterker en met tegenzin werd ik wakker. Zachtjes stond ik op en liep een stukje het bos in. En wat ik daar zag schokte me.
Ik zag 4 mensen aan een dikke harige berg vlees knagen. Zelf joeg ik natuurlijk ook op dieren met mijn familie, maar altijd in een dier-vorm. Om mensen aan een bloederige hoop te zien knagen.. dat was gewoon kansloos. Dan had je gewoon geen leven. Toen ze me zagen, maakten ze een ranzig gorgelend geluid. En binnen een seconde waren ze verdwenen.
Boh, echt iets voor mij om twee keer op een dag vreemde wezens tegen te komen.

Reactie/Suggestie?