Een gewaagde keuze

Elise's pov
Je slaat met je handen tegen de boom.' waarom ben je zo boos en op wie' vraagt keeve. Je zakt via de boom naar beneden 'ik weet het niet' zeg je gefrustreerd ' ik denk dat ik het wel weet' je kijkt haar niet begrijpend aan ' je bent boos op jezelf of niet ' je knikt 'ik heb gewoon spijt van wat ik tegen xavier heb gezegd' zeg je ' wat ga je nu doen dan' vraagt ze ' ik wil gewoon met hem praten' zeg je ' zal ik vragen of hij hier heen komt?' stelt keeve voor 'nee ik oom wel naar fuji forest' zeg je ' zeker weten dat is toch wel een tocht van 3 dagen vanaf hier' zegt keeve. Je knikt ' ja ik weet het zeker oke dan zal ik het zeggen' zeg keeve en ze verdwijnt weer. Je lopt naar de bus , schrijft een briefje en gaat weer.

Xavier's pov
' waar ben jij geweest' zeg je tegen keeve die net terug komt. ' ik ben wesen praten met elise' zegt ze ' en je bent nog chagerijniger dan toen ik hier weg ging' ' je hebt wat gedaan' roep je tegen haar ' ze wilde met je praten' ' ze liegt keeve' zeg je ' o ja waarom is ze dan nu op weg naar de rand van fuji forest?' zegt ze ' ze is wat die is gek heb je haar geprobeerd tegen te houden' roep je ' ja tuurlijk ik ben ook niet gek maar ze wilde het perse' zegt ze op een duuhh toon ' man e die maakt het me echt lastig' mompel je 'vertel mij wat echt een koppig kind je kiest ze wel uit zeg'. Zegt keeve ' keeve' dat is het enige dat je hoeft te zeggen ' verkeerde moment of niet' zegt ze ' een beetje wel' zeg je als je naar je kamer loopt.