Hoofdstuk 9

de volgende morgen was ik al vroeg wakker. ik kon al niet wachten om niall weer te zien. ik heb dit nog nooit gevoeld. maar volgens mij werd ik verliefd. nog nooit had ik liefde gevoeld, ik kende het nauwelijks. de dag ging naar mijn mening enorm langzaam. EIN-DE-LIJK was het pauze. metteen liep ik door de deur naar buiten. ik keek of niemand mij zag en liep snel het bos in. ik zag dat niall er nog niet was dus ging maar alvast zitten. na een kwartiertje was hij er nog niet. ik merkte ineens een wit papiertje me een balpen onder het hek. hoe kon ik dat nou niet gezien hebben? snel griste ik het papiertje onder het hek vandaan. snel liet ik mijn ogen slijden op wat erin stond.

hey Janette,
sorry ik kan niet komen vandaag. ik heb repetitie met de band. ik kom morgen wel weer en dan neem ik wel wat lekkers mee ;P. nogmaals sorry xxx Niall

teleurgesteld was ik wel, maar wel lief dat hij me wat liet weten, ookal was dit een ongewoonlijke manier. wat een gekke jongen is het toch. ik besloot toch maar even naar lisa te gaan dan, er was anders toch niks te doen hier. ik wou net terug lopen, toen ik niall in de verte zag aankomen rennen. metteen ging ik tegen het hek aanstaan. 'yes, your not gone yet' hijgde hij. ik zag dat hij mij een knuffel wou geven maar snapte dat dat niet gaat. ik blooste en lache schaapachtig. hij had weer iets bij zich. het pakketje paste net niet door het hek heen, dus hij schoof het eronder door. ik pakte het dankbaar aan, niet wetend wat het was. ik keek hem vragend aan. 'maak open' drong hij geamuseerd aan. ik maakte het pakketje open. ik schrok heel erg toen ik zag wat erin zat. hij begon te lachen van mijn reactie. 'er staat 20 euro beltegoed op en mijn nummer staat er al in. nu kunnen we smsen' het voelde erg *** om hem nu niet te kunnen knuffelen. 'dankje!!' riep ik blij uit. het was een blackberry curve. niet de nieuwste maar ik was er zeker blij mee, aangezien mijn oude van mij was afgepakt. ik zette het apperaat metteen aan. toen het een geluidje begon te maken dat ie aan was, stak ik blij mijn armen door het hek heen. hij deed hetzelfde, en zo kon ik hem toch een soort van knuffel geven. ik haalde mijn armen eruit en begon het mobieltje te verkennen. 'uhm... janette' hoorde ik niall zeggen. ik keek niet op en humde allen maar wat. 'Janette?' vroeg hij weer. toen ik opkeek barste ik in lachen uit. nog steeds zat hij met zijn armen door het hek heen. 'zit je een beetje vast?' vroeg ik hem plagerig. zijn gezicht drukte bijna tegen het hek aan. ik kwam dichter bij met mijn gezicht dat ik zn adem kon voelen. hij werd er duidelijk stil van. met zijn mooie ogen keek hij me aan. het was duidelijk, ik ben verliefd. het gevoel dat ik krijg als hij er is. 'ga je me nog kussen?' onderbrak hij mijn gedachte brutaal. ik glimlachte en drukte mijn lippen op de zijne. het was ,door het hek, geen geweldige eerste kus, maar alsnog vlogen de vonken er vanaf. om het maar ouderwets te zeggen. toen ik de kus verbrak, haalde hij behendig zijn armen uit het hek. ik keek hem met open mond aan, terwijl hij keihard begon te lachen. 'dacht je nou echt dat ik het bij een knuffel hield' zei hij tijdens het lachen door. 'nu krijg je er geen meer' riep ik nep boos. snel stak hij zijn warme handen noo het hek en pakte de mijne. ik kwam dichterbij en hij ook. de tweede zoen ging een stuk beter ondanks het koude ijzer dat tegen mijn wangen drukte. 'ik haal je hieruit' zei hij opeens. 'al moet ik een gat in dit hek knippen, ik haal je hieruit' ik keek naar de grond en begon wat aan mijn vestje te plukken. 'bedankt, maar ik zit hier nog wel 3 maanden. '3 maanden?' vroeg hij geschokt. 'ik heb nog maar een maand, dan ga ik.' nu was het mijn beurt om te schrikken. 'wat?...' hij wou iets zeggen maar de sirene luidde hard. ik vloekte binnemonds, maar ik mocht absoluut niet telaat komen, als de leiders doorhadden dat ik contact had met iemand buiten het kliniek zou ik nooit meer buiten kunnen komen. en dat betekend dat ik niall waarschijnlijk nooit meer kon zien. dus voordat hij nog iets kon zeggen zei ik hem gedag. nog een afscheidskus en ik liep het gebouw weer in. met mijn nieuwe mobiel branden in mijn broek en hopend dat niemand erachterkwam liep ik naar mijn kamer. snel borg ik de mobiel en de lader op op een veilige plek. en dan weer wachten tot de pauze van morgen.