49. || Rainbows ||

"Niall?" fluisterde Justin vanachter me. Ik mompelde een; 'ja'. Maar draaide me niet naar hem om. "Ik... heb je al gezegd dat ik je leuk vind. Maar...-" Hij hield even stil en ging daarna weer verder. Net alsof hij net vrede had genomen met wat ik ook zou gaan zeggen tegen hem. "Jij hebt me nog niet... Vertelt wat jij van mij vind." fluisterde hij nog iets zachter. Ik wist gewoon dat hij nu bloosde. Ik draaide me nu naar hem om. Ik kon zijn gezicht niet goed zien, maar kon zijn ogen vinden."Justin, ik...-" begon ik moeilijk en slikte even. Waarom was ik niet gewoon iemand die zijn gevoelens er zo uitflapte, net zoals Justin?! "Weetje, ik ben hier zo slecht in als een koe in schrijven..." mompelde ik. Ja, misschien overdreef ik een beetje. "Waarin precies, me vertellen dat die kus gewoon een bevlieging was?" fluisterde Justin en zijn stem brak. "Wat? Nee! Denk je dat ik daar spijt van had? Want dat is niet zo." zei ik snel. Voor hij de verkeerde conclusies ging trekken. Want dat wou ik natuurlijk niet hebben. "Het is gewoon... " probeerde ik. Justin onderbrak me. "Kwel me niet zo!"
"GODVERDOMME JUSTIN I LOVE YOU!" Riep ik gefrustreerd. Zo, dat was eruit. Justin was er stil van. Ik schaamde me zo dat ik de dekens van me afsloeg en uit bed stapte. "Waar ga je heen?" vroeg Justin met een klein stemmetje. Weg van die awkward momentjes. antwoordde ik in mezelf. Maar tegen Justin zei ik niks. Ik had wel weer even genoeg gezegd voor vanavond vond ik.