41. || Rainbows ||

"Niall, what's wrong my little Leprechaun?" vroeg Justin. Ik lag al een tijdje op mijn bed na te denken. Ik draaide zwijgend mijn hoofd naar Justin. Ik wist niet wat er mis was. Ik denk dat ik me gewoon schuldig voelde. Zo was ik nou eenmaal. Justin ging naast me liggen; niet proberend de stilte te verbreken. Ik dacht nergens meer over na. Wou mijn hoofd leeg maken, en dat is nog verdomt lastig. Probeer maar eens; denk even helemaal nergens aan. Het lukt je misschien wel, maar kan dat nooit lang volhouden. Best irritant eigenlijk. Monniken schijnen dat we te kunnen. Maar die kunnen ook vliegen en zijn kaal; dus dat zegt al best veel.
"Justin?" vroeg ik zachtjes. "Ja?" zei hij.
"Probeer eens nergens aan te denken." Hij draaide zijn hoofd naar mij. Zijn blik verward. "Doe gewoon." drong ik aan. Hij leek zich heel erg te concentreren. "I can't. Je wil mijn hoofd niet uit." zei hij droogjes, alsof hij iets dood normaals gezegd had. Maar dat had hij niet. En dat wist ik maar al te goed...
Ik ging rechtop zitten en sprong van het bed. "Wat ga je doen?" vroeg Justin meteen. Ik liep naar de telefoon die aan de muur hing en draaide het nummer van de room service. "Room service, wat kan ik voor u doen?" klonk een vrouwelijke stem gelijk. "Ja ik ben Niall Horan van kamer 4C, heeft u waterballonnen, een pizza Hawaii, en een pot appelmoes?" vroeg ik met een lief stemmetje. Dit was ongetwijfeld ongebruikelijk, dat hoorde ik ook aan hoe ze reageerde. "euh, jawel meneer... Kamer 4C, toch?" vroeg ze aarzelend. "Ja." bevestigde ik. "Oké, dan zullen we het zo komen brengen..." zei ze en klonk nog steeds verbaasd. Maar klant/gast is koning (: