Hoofdstuk 22

***Jack's pov***

Na een wel heel lange tijd lijkt ze te kalmeren en in slaap te vallen. Als een kwartier later enkel haar rustige ademhaling weerklinkt in mijn oren, besluit ik dat het tijd is naar huis te gaan. Langzaam laat ik haar los en probeer ik van onder haar uit te komen. Dat laatste is echter zonder resultaat. Op het moment dat ik me beweeg herlegt ze haar hoofd en neemt mijn t-shirt vast. Na nog een paar pogingen om uit haar bed te geraken besluit ik het op te geven. Bij elke beweging die ik maak beweegt ze of lijkt ze in haar slaap te panikeren. Uiteindelijk leg ik me dan maar wat beter en leg mijn armen rond haar.

Als ik de volgende ochtend wakker wordt lig ik nog alleen in bed. Naast mij ligt er een papiertje waar Jamie op laten weten dat ze al beneden is om ontbijt te maken. Ik besluit zelf ook maar eens op te staan aangezien het al 11 uur is en ... "Shit" vloek ik. We hadden om11 uur een interview. Op enkele seconden tijd sta ik beneden in de keuken naast Jamie. "Het Jack, zin in een pannenkoek? Zet je er maar bij." biedt ze me aan."Het spijt me Jamie, maardaarheb ik geen tijd voor. We hebben nu een live interview en ik ben hopeloos te laat." antwoord ik vluchtig. "Neemeen pannenkoek mee voor onderweg. Dan heb je een klein ontbijt genomen.het ontbijt mag je zeker niet overslaan. Het is de belangrijkste maaltijd van de dag." stelt de mama van Jamievoor. "Uitstekend idee." bevestig ik en begin druk een pannenkoek te bestrooien met bloedsuiker terwijl ik Mattprobeer te bereiken. "Shit." vloek ik voor de tweede keer vandaag als er een heel deel bloedsuiker naast mijn bord valt. "Laat mij maar." glimlacht Jamie en neemt de pannenkoek van me over. "Jack! waar zit je in godsnaam?" hoor ik plots aan de andere kant van de lijn. "Matt, het spijt me echt verschrikkelijk. Ik heb me overslapen. Ik kom er meteen aan. Waar moeten we zijn?" vraag ik meteen. "Laat maar Jack, we hebben gezegd dat je er niet bent want je bent ziek." reageert hij nogal geïrriteerd. "Matt, sorry. Ik kon er niets aan doen. Ik ben in slaap gevallen bij Jamie." verontschuldig ik me. "Het maakt me al lang niet meer uit Jack. Misschien moeten jullie elkaar maar een tijdje niet meer zin totdat je weer normaal bent." antwoordt hij op zijn beurt. "Dat kan je niet menen, Matt. Je bent me voor de gek aan het houden, zeg dat je me voor de gek houdt." smeek ik hem bijna. "Sorry Jack, maar ik ben nog nooit zo serieus geweest." Kwaad verbreek ik de lijn.

"Jack? Is alles in orde?" Zuchtend schud ik mijn hoofd. "Maak je geen zorgen, Jamie, alles komt in orde." glimlach ik. "Ik zal maar gewoon doen alsof ik je geloof. Ik heb je pannenkoek klaargemaakt." meldt ze me. "Dankjewel." bedank ik haar. Ze heeft de pannenkoek zelfs in stukjes gesneden en een soort bord gemaakt met zilverpapier. Op die manier maak ik de auto niet vuil beweert ze. Ik bedank haar en haar moeder snel en vertrek naar huis.