H6 * Ontwerpen

Coco had me in het kantoor gezet, nu kwam het er op aan. Ik moest kleding ontwerpen. Nog steeds spookte de vragen in mijn hoofd rond. Waarom? Waarom ik? Waarom moet IK kleding ontwerpen. Ik tekende wat figuurtjes op het papier. Van alles, maar vreemd genoeg tekende ik vaak twee C's. De ene gespiegeld en in elkaar gekruist. Ik keek op mijn blad. Ghe, dat zag er niet gek uit, voor een logo bijvoorbeeld. Onder de C's schreef ik Chanel. Ja, dat was wel een mooi logo. Opeens kwam Coco binnen. "Heb je al wat ontworpen?" vroeg ze. "Eh.. Eh ja, een logo," ik stotterde een beetje. "Logo?" vroeg Coco verbaasd. "Ja, hoe noemen jullie dat in deze tijd? Het merkplaatje, waaraan je herkent welke winkel het is." "Ooh.. Dat, ik snap je al," zei de modedame. "Maar nu moet je laten zien wat je hebt bedacht. Oh, dat logo is wel mieters hoor! Potjandorie, dat ik dat niet heb bedacht! Klopt helemaal met die twee C's! Je deed fantastisch werk voor vandaag, Dary. Je mag nu doen wat je zelf wilt. Maar als je naar buiten gaat, moet je wel kleding van nu aan hoor. In de kast op je kamer heb ik veel kleding gedaan. En doe alsjeblieft nooit meer een jongensbroek aan!" Ze liep weg, met een glimlach op haar gezicht. Ik had gemerkt dat ze erg vaak heel bezorgd keek, nu ontspande ze tenminste.

Ik ging naar mijn kamer en trok wat leuks uit de kast. Nou ja, leuks. Alles was zo ouderwets, zo stijfjes en er zaten geen broeken in de kast. Wacht eens, volgens mij zag ik een kanten broekje. Ik pakte hem op en bekeek hem even. Gadver, ik gooide hem weg, het was een onderbroek! Hadden ze dan geen leuke kleding in deze bizarre tijd? Ik hoopte zo dat ik snel weg mocht, over acht jaar begint de oorlog namelijk al. Uiteindelijk trok ik een zwart/roze jurkje aan, nooit gedacht dat ik dit ooit zal dragen! Ik ging naar buiten om rond te kijken. toen bedacht ik me iets, Chanel is een modemerk. Veel modemerken zijn in Parijs. Ik ben in Parijs. Maar ik spreek de taal niet, wat moet ik doen? Ik wist het niet, maar ik liep verder naar het centrum. Zou de Eiffeltoren er al staan? Ja, hij stond er al hoor. Zo groot, opeens riep een straatjochie wat tegen me. "Salut madame, achèteriez vous un journal?" "Ehh... non. No money." Het jongetje keek me vreemd aan. Dat is waar ook, vroeger werd er nog geen Engels gesproken. Snel recht zetten! "Désolé, je suis cor français, vraiment." Het jongetje keek me nog vreemder aan en rende toen weg.

Ik hou van diamanten. Ze combineren een klein formaat met een grote waarde
~Coco Chanel

(De Franse zinnetjes heb ik vertaalt met Google translate, dat verklaart waarom ze misschien niet helemaal kloppen.)