Prologue.

Grote regendruppels spatten uiteen op haar donkergroene vest. Ineengedoken zat ze tegen een muur aan. Haar ogen waren rood van het huilen. Blauwe kringen waren duidelijk zichtbaar onder haar hazelbruine en diepgroene oog. Ze had amper kunnen slapen - elke keer lag ze te woelen.
Ze was doodsbang en wist niet wat ze moest doen. Duizenden ideeën had ze bedacht, maar het ene idee was nog krankzinniger dan het andere. Weglopen, een vliegtuig nemen naar een ander land, zelfmoord...
Zelfmoord. Dat was eigenlijk de enigste optie. Ze moest gewoon een potje met pillen kopen of van de houten brug springen. Iedereen zou dan tevreden zijn. 
Maar toch was het een absurd idee. Ze kon haar broertje niet alleen achterlaten. Hij herinnerde haar misschien niet meer, maar zij wist alles nog. Hij had haar nodig, en zij hem.
Ze snoof kort en keek op haar horloge. Het was laat. Haar vader was al thuis en lag waarschijnlijk op bed. 
Langzaam liep ze het straatje uit, maar halverwege zakte ze neer op de grond terwijl de tranen alweer over haar wangen stroomden.

Reageer (4)

  • CredeInIpsum

    Ahw, nu wil ik weten waar haar broertje is...
    Supergoed geschreven! (H)

    1 decennium geleden
  • S_tyles

    Heel mooi geschreven!

    1 decennium geleden
  • philtatos

    ben benieuwd!
    Snel verder hoor (:

    1 decennium geleden
  • COOKIEDOUGHx

    Heel mooi geschreven, alleen een beetje kleine letters :p Snel beginnen :D

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen