Hoofdstuk 15

Als ik mijn ogen open zie ik een fel licht en snel sluit ik mijn ogen weer en meteen begint mijn hoofd weer te kloppen. ‘Max’ zeg ik. ‘Ja, ik ben hier Mau.’ Zegt Max. Nu ik weet dat Max hier is durf ik mijn ogen weer helemaal open te doen. Als ik mijn ogen open heb zie ik een tweetal dokters op mij af komen. Ik kijk naar de dokters en voordat ik het doorheb voel ik twee armen om me heen, Max. ‘Ben zo blij dat je er weer bent Maura.’ Mompelt hij. ‘Wat is er gebeurt?’ vraag ik aan Max. Mijn stem klinkt raar schor. ‘Je viel flauw toen je moest vertellen wat er gebeurt was. Ik schrok me dood. Wil je dat alsjeblieft nooit meer doen?’ hij klonk erg serieus. ‘Ik zal mijn best doen.’ Zeg ik dan. ‘Ehhm, meneer. Zou u even aan de kant kunnen gaan? Dan kunnen we de patiënte onderzoeken.’ Zegt één van de dokters. ‘Natuurlijk sorry.’ Antwoordt Max snel. ‘Wat is er gebeurt…’ begint de dokter maar realiseert zich dan dat hij mijn naam niet weet. ‘Maura’ help ik hem. ‘Ja, dus wat is er gebeurt?’ ‘Gister waren een vriend van mij en ik aan het stoeien, en hij hielt me op mijn kop waarna hij me begon te kietelen en ik op mijn hoofd viel. Eerst had ik er niet veel last van, alleen een beetje hoofdpijn maar te ik vanochtend wakker werd kon ik amper opstaan van de pijn in mijn hoofd. Zelfs praten deed te veel pijn. Toen ik net moest vertellen wat er gebeurt was kreeg ik een enorme pijnscheut door mijn hoofd en het volgende moment werd alles zwart en toen werd ik hier wakker’ besluit ik mijn verhaal. Als ik naar de dokter zijn gezicht kijk wordt ik een beetje bang. Zijn gezicht staat namelijk niet echt ontspannen…