172. Daar word aan de deur geklopt...

“ Je staat gewoon boven de beste meisjes van heel de wereld.” zei Katreeya rustig toen ik me weer aan het omkleden was. “ Ik kan het zelf ook niet geloven.” Biechtte ik op. “ Maar je bent ook wel veel verbeterd buiten vroeger.” Gaf Katreeya me een complimentje. “ Ja?” vroeg ik. Ik kon het nog steeds niet geloven. “ Ja, in vergelijking met vorig jaar ben je stukken verbeterd. Heel goed om nog meer wereldcompetities mee te doen.” Ging ze verder. Ik voelde dat ik een kleurtje kreeg. “ Doe maar even rustig aan. Het is pauze nu, straks kun je weer verder.” Zei Katreeya die blijkbaar zag dat ik al uitgeput was. Het kwam door de spanning en door alle energie die ik in mijn routines legde. Ik verbruikte meer dan op andere wedstrijden, ik wilde dit gaan winnen.

Nog geen 10 minuten later werd op de deur geklopt van mijn kleedkamer. Ik was mijn make-up wat aan het bijwerken. “ Dat zal wel Irina zijn.” glimlachte ik terwijl ik naar mezelf bleef kijken in de spiegel. Katreeya ging naar de deur en zoals gezegd stond Irina daar. Ik legde mijn oogpotlood even weg en met open armen kwam ze naar me toe. “ Geweldig! Je bent een ster. Ik heb nooit aan je getwijfeld, ik wist gewoon dat ik hier met je zou staan. Al vanaf je nog maar je eerste stapjes in mijn turnschool zette, toen je 5 was. Ik wist gewoon dat je een Olympische ster ging worden!” Terwijl ze haar verhaal afmaakte gaf Irina me een knuffel. Ik wist maar al te goed dat ze blij was dat ik het zo goed deed hier. Zij verdiende hier immers ook wat aan als ik in de top 3 zou gaan staan. Niet dat ik het erg vond, op de één of andere manier was Irina een heel belangrijk persoon in mijn leven. Ze kon mijn oma zijn ofzo, jong was zo niet meer, maar toch. Ze was een soort van baas, maar toch vertrouwenspersoon voor mij. Irina liet me los en keek me aan : “ Ik beloof het je. Als je hier goud haalt zoek ik de mooiste foto uit van deze Spelen van jou en kom je in de gang van glorie te hangen.” Mijn ogen werden groter en ik stammelde : “ Echt?” Irina knikte. De gang van glorie was een gang die elke gymnast moest doorwandelen als je naar de trainingzalen wou. Enkel de meisjes die het beste gepresteerd hebben en echt iets hadden bereikt in hun carrière kregen daar een grote zwart-wit foto tegen de muur met hun naam onder. Er gingen nog niet zoveel meisjes. Mijn voorgangster Alina Kabaeva ging er en toen nog een foto van Irina Tchachiva. Dat waren de enigste meisjes waarmee Irina al mee op de Olympische Spelen had gestaan.

Net toen ik wat bekomen was van haar voorstel werd er weer op de deur geklopt. Katreeya dat open en ik hoorde dat het Friedolien was. “ En zeg maar tegen die Chinese beveiliging dat ik wel belangrijk ben!” hoorde ik haar gillen. “ Met wie lig je nu weer in ruzie?” zei ik op een moederlijke toon. “ Die Chinese wacht wou mij niet doorlaten. Ik heb gezegd dat ik naar jou moest aangezien ik je mental coach ben!” ik lachte met Friedolien haar uitspraken. “ Je doet het super!” zei ze terwijl ze binnen kwam en gevolgd werd door Bill. “ Hey!” ze ik ene beetje beschaamd tegen hem. Hij glimlachte breed en zei : “ Je staat eerste!” Ik lachte luid. “ Je doet het echt super goed! Als je zo doordoet heb je goud!” gilde Friedolien uitgelaten die rondjes wandelde in mijn kleedkamer. “ Ik weet het Friedolien, maak me niet nog meer zenuwachtiger.” Zei ik terwijl ik mijn haar nog eens in de spiegel checkte.