Hoofdstuk 6 [Special]

Niall

'hoe zie ik eruit?' schreeuw ik tegen harry. hij is de enige die snapt waarom ik naar Janette ga. ik ken haar pas een dag maar ik wil alles van haar weten. 'goed hoor.' lacht harry. 'doe voorzichtig he?' ik knik. 'tuurlijk. ik ben echt blij dat je me snapt' harry glimlacht. 'voor meisjes doe je alles' ik begin te lachen. harry loopt naar me toe en geeft me een dikke knuffel. 'jaa, dankje' zeg ik onhandig. 'ik hou ook van jou, nialler!!' roept harry overdreven. ruw duw ik hem weg en begin te lachen. 'nou hop snel naar je meisje toe' beveelt hij me. 'ze is mn meisje niet..' protesteer ik. '... nog niet' harry lacht. 'ja ja. maar je laat haar wachten.' mijn blik valt op de klok. 'ja inderdaad ik ben al bijna te laat' met wwn snelle wandelpas loop ik het hotel uit richting het bos. gelukkig heeft niemand mij herkent. eenmaal op de plek waar ik gister ook zat ben ik blijkbaar te vroeg, want Janette is er nog niet. ik wacht. en ik wacht. maar ze komt maar niet. waarom komt ze niet? nog een half uur lang wachtte ik op haar. maar nadat ik de sirene van het einde van de pauze hoorde wist ik dat ze niet meer kwam. teleurgesteld besluit ik maar terug te gaan. ik had het eigenlijk wel kunnen weten. wat dacht ik dan ook? dat ze mij ook zou willen zien. ze is gek. ze zit in het gekkenhuis. louis en liam hadden gelijk. ik betrap mezelf zelf op een traan die mijn wang ad druppelt. shit. wat doet dit meisje met me? maar ik ga niet opgeven! morgen ga ik gewoon weer.