Een oplossing met pijn in het hart

Binnen in het paleis ligt Lorano nog. Vanuit een zijdeur komen dan twee mannen. Het zijn Pelanoranen en gaan snel ze naar Lorano. Ze tillen hem op en nemen hem mee het kamertje in. In het kamertje leggen ze Lorano op de grond en een van de twee legt zijn handen op de muur. Zijn handen beginnen licht te geven. Uit het niets valt de muur als een kaartenhuis in elkaar. Achter de muur zit een trap en opnieuw tillen de twee Lorano op. Ze lopen de trap af en de muur bouwt zichzelf weer terug. De twee mannen lopen zes trappen naar beneden en komen terecht in de kelder van het paleis. Ze komen daar aan bij een grote stalen deur. De deur is zeker 3 meter hoog, evenals de stalen muren. Voor de deur staat een oude soldaat van Pelanora die de poort bewaakt. Achter deze deur is de veiligste ruimte van Pelanora waar de oudste en meest wijze Pelanoranen hun landen bespreken en uiteraard wordt dit ook als schuilkelder gebruikt.
De wachter legt zijn hand op de deur en ook hij laat licht uit zijn hand komen. De deur begint dan lichtjes te trillen. Er loopt een lijn vanuit de hand van de man omhoog. Vanuit daar komt een symbool licht naar voren. Het symbool van Pelanora; een grote bliksemschicht. Zodra alles verlicht is, gaat de deur langzaam open. De wachter opent de deur verder, terwijl de twee andere Lorano naar binnen tillen. Binnen komen ze in een grote witte hal met in het midden een grote ronde tafel. Daaraan zitten nog 5 Pelanoranen. Ze kijken verschrikt wanneer Lorano binnen wordt gebracht. De twee mannen leggen hem op de tafel en een van hen zegt: “This is the last one of the Dasralian Ten.” Een oude man in een wit gewaad, met een lange witte baard stapt naar voren. Hij gaat naast Lorano staan en zegt: “This is Lorano, Guardian of love.” Hij kijkt verschrikt naar de twee die hem binnen kwamen brengen. Met grote witte ogen kijkt hij naar de twee en vraagt: “His aura. Did he had red hair?” De twee kijken elkaar even aan en kijken dan terug naar de wijze. Langzaam beginnen ze met knikken. Een zegt dan: “The spirits of the other ones got in him. He turned angry when everybody died on the square.” De wijze kijkt droevig naar Lorano. Hij legt zijn hand op de borst van Lorano en zegt dat het niet zo had moeten zijn. “You are filled with love. Not with anger.” zegt de wijze dan. Hij kijkt dan naar de andere vier die aan de tafel zitten. Die knikken allen en een vrouw staat op. “Yes, Pelonor. He must be the one to save the little one.” zegt ze tegen de wijze man. Pelonor knikt en zegt dat Lorano zijn kracht zal krijgen. De vrouw kijkt verschrikt naar Pelonor. “You will die if you do.” zegt ze dan. Pelonor knikt en kijkt nogmaals naar Lorano. Hij laat zijn hand boven de aura over het lichaam van Lorano zweven. Pelonor zucht even en zegt: “There is no other way. He must save our rase.” Even denkt iedereen daar over na, maar snel komen ze samen tot het besluit dat het de beste oplossing is om Lorano te redden. Pelonor heeft maar een kracht. Zolang er een Pelanoriaan leeft, zal hij ook leven. Lorano kan het Pelanoraanse ras in leven houden. Pelonor legt zijn hand op de borst van Lorano. Hij kijkt nog even naar zijn vrienden om zich heen en zegt: “Goodbye.” Een korte elektrische schok komt tussen de hand van Pelonor en de borst van Lorano. Pelonor valt meteen achterover en op het moment dat hij valt, schiet Lorano wakker. Hij zit meteen rechtop en kijkt om zich heen. Dan kijkt hij naast zich op de grond en ziet Pelonor liggen. Hij kijkt weer voor zich, hij sluit zijn ogen en weet heel goed wat er nu is gebeurd. Hij heeft de kracht van Pelonor gekregen. Dan kijkt hij naar de andere vijf aan tafel. Alle vier staan ze op en lopen naar de andere kant van de witte hal. Daar gaat een deur open en ze vragen of Lorano erbij komt.
Lorano staat op en zegt dat hij niet mee kan. "I have to go back up and safe our lands from terror." De vrouw stapt op hem af en pakt Lorano's hand vast. "You are the guardian of love," zegt ze en kijkt met trieste ogen in zijn gezicht, "we have a special mission for you." Lorano begrijpt het niet helemaal. Hij vraagt wat voor missie hij moet gaan doen, want zijn taak ligt bij het volk. De vrouw glimlacht en zegt dat ze het ras moeten redden. Daarom is een van de talent jongeren met een speciale shuttle van de planeet vertrokken. Lorano denkt even na en zegt dan: "That must be Sion, Pelonor's son. That is why I got the power of Pelanora, right?" De vrouw knikt: "Yes, you must protect him at all cost and give him that power." Lorano knikt en besluit dan om te gaan. Hij is sterk getraind in heel veel scenario's. Naast het feit dat hij de slimste was van de tien, is hij ook de jongste. De Dasralian Love Guardian wordt ieder jaar ouder, maar zijn uiterlijk blijft na zijn vijfentwintigste jaar hangen.
Lorano besluit dan om de missie te gaan uitvoeren. "Where is Sion now?" vraagt Lorano aan de vrouw. De vrouw kijkt even omlaag en zegt dat ze direct actie hadden ondernomen, om het moment dat de Grobolianen in hun atmosfeer gespot waren. "When was that?" vraagt Lorano en kijkt gefocust naar de vrouw. Ze kijkt even naar de grond en dan terug naar Lorano: "Five days ago. That was when the first negotiation started with the Grobolian's." Lorano zijn blik verandert meteen in een boze, maar toch onbegripvolle blik. "We were informed 2 days ago. We could stop them before they even put foot on Pelanora!" roept Lorano vol woede. De vrouw kijkt triest naar Lorano en zegt: "I know this is hard to understand, but you of all must understand that peace talk is always better then war." Lorano weet dat ook zeker. De woede die hij nu voelt is voor hem een heel nieuw gevoel. Hij is nooit boos. Dat kan hij niet, want zijn taak is liefde en welzijn verspreiden over de planeet. Nu dat zijn vrienden zijn vermoord is er een nieuwe kracht in hem los gekomen. Maar dat is ook weer een gevaarlijke kracht. De rode ogen en haren geven hem heel veel kracht. Hij zou in staat zijn alles en iedereen te kunnen verslaan, maar hij verliest de controle over zijn eigen lichaam.
De deur achterin de grote hal gaat open en iedereen loopt er doorheen. Ze komen bij een grote shuttle te staan. De vrouw vertelt Lorano dat Sion naar de planeet Aarde is gezonden. "The coordination’s have been installed in the shuttle. Be sure to find Sion. He is the only one that can keep our race exists.” Lorano knikt en zegt dat hij niemand zal teleurstellen. Hij stapt in de shuttle en de deur sluit zich automatisch. Lorano gaat in de cockpit zitten en start de shuttle. Hij gaat zitten en ziet dat de coördinaten er al in staan. Hij kiest voor vertrek en terwijl de shuttle in positie komt, sluit Lorano zijn ogen. Hij denkt aan Sion. Als een Dasralian Ten is hij ook direct een leraar. Sion is de zoon van de zojuist overleden leider van de hoge raad van Pelanora. Sion is nu veertien jaar oud en heeft altijd hoog opgekeken naar de Dasralian Ten.
Wanneer Lorano zijn ogen weer opent, is de shuttle klaar om de ruimte in geschoten te worden. Hij denkt nog even terug over Pelanora. Al de dingen die hij hier heeft gedaan. De liefde die hij heeft gegeven en gekregen. De trainingen, de Pelanoranen en zijn gehele planeet zal hij nu gaan verlaten. Even zucht hij nog en drukt op de Touch screen om het vertrek te bevestigen. De shuttle begint te schudden en de motoren gaan brommen. In een fractie van secondes schiet de spaceshuttle weg. Alles schudt en Lorano, zo sterk als hij is, moet zich goed vermannen om in de stoel te blijven zitten. Zodra hij door de atmosfeer heen komt, begint alles weer rustig te worden. Het schudden is weg en Lorano kan weer rustig zitten. Langzaam staat Lorano op en voelt een traan over zijn wang gaan. Verdriet door verlies en vertrek. Maar de het meest voor het feit dat hij Pelanora moet verlaten zonder dat hij een strijd heeft kunnen maken om haar te redden. Hij haalt zijn traan weg en doet zijn harnas af. De reis naar Aarde zal nu nog 3 dagen duren. Tot dan kan Lorano zijn kennis, die hij toch al wat heeft over de Aarde, ophalen.

Op Pelanora stappen de laatste vier van de hoge raad het paleis uit. Tussen hen en het paleis staan nu honderden Grobolianen. De vier zijn vol zelfvertrouwen en kijken met alles behalve angst naar hun vijand.
Ver achteraan staat Bullio. Hij staat verhoogd, dus kan de vier goed zien en glimlacht. “Surrender, that is what must happen.” Met zijn enorm grote stemvermogen roept Bullio over zijn troepen uit: “It took you some time! But it is very wise that you will surrender yourself to me!” Een van de mannen van de hoge raad roept dan een korte vraag terug: “Surrender?” Dan pakken de vier elkaars handen vast en sluiten even hun ogen. Voor nog geen 5 seconden. Wanneer ze hun ogen weer openen, zijn hun ogen vol wit en beginnen ze met een kalme zang. Door gebruik te maken van de zang der oude talen gebeurt er iets magisch. Vanuit de donkere hemel begint het te sneeuwen. Eerst een paar vlokjes, maar dan begint er een magische sneeuwstorm op te komen. Door de mooie zang van de vier ontstaan er draaikolken en wanneer de eerste linies van de Grobolianen worden weggeveegd schiet de sneeuwstorm naar voren. De Grobolianen proberen te ontsnappen, maar waar ze ook heen gaan ze worden allen bevroren. Bullio en enkele van zijn soldaten uit de achterste linies kunnen wegduiken.
Zodra de sneeuwstorm opklaart, komen ze terug tevoorschijn. Het gehele plein staat vol met bevroren soldaten. De vier vooraan zijn gestopt met zingen en vanuit hun buik komt er licht. Licht, zo fel dat wederom hun vijand moet wegkijken. Het licht verspreid zich over hun hele lichaam, totdat er een explosie wordt veroorzaakt. Allen die in ijs waren bedekt springen uit elkaar als glaswerk. Het licht van de explosie schiet als een straal omhoog.

Vanuit zijn shuttle kan Lorano het zien. Van binnen voelt hij dat er Pelanoranen gestorven zijn. Dat is ook een effect van Pelanora’s kracht. De drager van die kracht, voelt alle Pelanoranen.
Bullio komt dan ook weer tevoorschijn en door het wederom verlies van zijn soldaten, schiet zijn woede eruit. Hij grijpt opnieuw het grote plasma kanon en mikt naar het paleis. Direct geeft hij bevel om alle vuurballen die geladen zijn te vuren op het paleis en zodra die de lucht in vliegen, schiet Bullio een enorme plasma bal naar het paleis. Een enorme explosie veroorzaakt dat de midden hallen instorten. De vuurballen volgen daarna en het eerst zo prachtige paleis, stort als een kaartenhuis in elkaar.