Hoofdstuk 3

Janette

bijna elke dag bracht ik mijn pauze door bij de dikke boom in het bos. en elke dag kwam er een litteken bij. het voelde heerlijk. de pijn. ik was verslaafd aan de lichamelijke pijn. het was nodig om me te laten voelen dat ik nog leefde in deze hel. maar ik wist dat het fout was. weer liep ik met hetzelfde stuk glas het bos in. net als ik me wil laten vallen naast de boom, hoor ik een geluid aan de andere kant van het hek. met een ruk sta ik op. 'hallo?' roep ik. achter een boom vandaan komt een jongen. het is dezelfde jongen als de laatste keer. verbaasd kijk ik hem aan. 'hay' zegt hij onzeker en loopt dichter naar het hek. ik hoor metteen dat hij iers is. met een schuin oog kijk ik hem aan. 'hey' antwoord ik terug. 'ik moet weer gaan, doei.' langzaam draai ik me om. 'wacht' hoor ik hem hoopvol roepen. ergens hoopte ik wel dat hij me tegen zou houden. deze jongen heeft iets. ik weet niet precies wat maar hij heeft iets. ik draai me om en zie hem glimlachen. wat een mooie lach, met witte tanden en een beugel. ik glimlach terug. 'hoe heet je?' vraag hij. nog steeds verbijsterend van zijn mooie lach, kijk ik op. 'sorry wat?' zeg ik verward. 'ja naam?' grinnikt hij. 'wat is je naam?' 'Janette' antwoord ik. 'aangenaam, ik ben niall.' hij steekt zijn hand door het hek heen. ik schud kort zijn hand en trek mijn hand weer terug. 'waarom zit je hier?' vraagt hij nieuwschierig. je trekt een wenkbrauw op. 'oke sorry, dat is natuurlijk persoonlijk.' ik knik en staar naar de grond. 'en wat doe jij hier in het bos??' vraag ik. 'ik vind het soms fijn om even alleen te zijn. heb nogal een druk leven.' ik knik begrijplijk. 'tsja ik heb het hier ooknogal druk.' ik grinnik van mn eige sarcasme. 'ja dat zag ik de eerste keer wel. metteen denk ik aan de eerste keer dat ik hem zag. omg! hij zag me mezelf snijden. hij denk natuurlijk wat is dat voor een freak. met een rood hoofd staar ik wat nonchalant naar mijn schoenen. 'ja... ik.. je zou het wel snappen als je hier zat' plotseling klinkt de sirene voor het einde van de pauze. 'ik ga er weer vandoor.' fluister ik. 'oke, ik zie je wel weer' zegt niall. ik knik en langzaam loop ik weer richting het gebouw.