Five

Yody lacht hard. 'Dat je dat durfde zeg! Ik ben altijd bang voor Perkamentus, hij komt zo... zo...' even weet hij het juiste woord er niet voor maar dan gaat hij verder, 'machtig over.'
Ik knik 'dat vind ik ook hoor, maar ja, als je een beetje arrogant tegen hem doet en hij dat niet verwacht is hij even helemaal de kluts kwijd.'
Heb je iets aan Yody? vraagt een stem in mijn hoofd. Nee maar... je moet je niet hechten aan mensen aan wie je iets hebt! schreeuwd het stemmetje. Ik druk mijn handen tegen mijn hoofd. Hier heb ik echt geen zin in denk ik.
'Is er wat?' vraagt Yody. Hij kijkt me met grote ogen bezorgd aan.
'N-nee hoor, ik heb alleen een beetje hoofdpijn, ik ga denk ik maar naar bed.'
'Oké' antwoord hij lief.
Shit dit is echt moeilijk.
'Nou doei dan maar' Ik kijk nog even achterom naar Yody als ik wegloop.
'Doei'

De volgende ochtend word ik wakker gemaakt door het getik van een uil tegen het raam naast mijn bed. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en heb geen zin om naar de uil toe te lopen ook al is het raam zo dichtbij. Ik kijk zoekend de slaapzaal rond om te kijken of er iemand wakker is die de uil binnen kan laten. Op de slaapzaal staan zes bedden met rode gordijntjes ervoor. Een walgelijke kleur, groen is natuurlijk veel mooier. Op de bedden ligt een rode sprei waaronder je alleen het hoofd van de persoon die eronder ligt kan zien. Ik kan net de hoofden van Ayla en Mariën onderscheiden. Mariën is een verlegen meisje wat weinig zegt maar die wel doet wat mensen van haar vragen. Vroeger deed ze dat alleen niet bij mij, omdat ik niet echt "overheersend" voor haar was. Ik ben benieuwd of ze het nu wel wil doen dus ik besluit het uit te proberen. Net als ik haar naam wil roepen tikt de uil weer irritant op het raam. Mariën kreunt en dan doet ze haar ogen open.
'Mariën? Wil je misschien die uil binnen laten, hij tikt de hele tijd irritant op mijn raam.' Ze schiet gelijk uit haar bed in haar paarse sloffen en sloft naar het raam. De uil komt dankbaar binnen en geeft de brief aan haar.
'Voor jou May' zegt ze terwijl de uil weer naar buiten vliegt. Net als ze het raam weer wil sluiten vliegt een andere uil binnen en hij knalt tegen Mariën aan. Ik schiet gelijk in de lach waarop Mariën me beledigd aankijkt en de tranen glimmen in haar ogen.
'Sorry' giegel ik door. Mariën trekt de brief uit de klauwen van de zwarte uil. Ze gooit die brief samen met de andere op mijn bed en gaat snel weer in haar bed liggen.
Ik zie dat beide brieven van mij zijn en dat vind ik vreemd aangezien ik normaal geen post krijg. Ik bekijk nieuwschierig de eerste brief die in een groen-zwarte envelope zit. Ik open hem en lees:

May,
Je bent verranderd. Goed zo meid ga zo door.
Ik heb nu wel interesse in je, als je dit volhoud dan.
Misschien wil ik je wel zien. Je hoort nog van me.
Je vader.

Ik bekijk de brief ongelovig, mijn vader? Mam zei toch dat hij dood was gegaan gelijk toen ik geboren was... Het is niet dat ik een goede band heb met mijn moeder maar waarom zou ze hier over liegen? Ik besluit haar eens een brief te schrijven met uitleg van haar hierover. Tenzei deze man, die zich mijn vader noemt het me uitlegt. Ik kijk naar de andere brief en maak hem open.

May,
Hierbij deel ik u mee dat u vanaf vandaag lessen mag volgen bij Zwadderich. In de slaapzaal van Zwadderich is een bed voor u neergezet. Deze brief bevat ook uw rooster.
Met vriendelijke groet,
Albus Perkamentus.


1ste uur Verzorging van Fabeldieren
2de uur Toverdranken
3de uur Verweer tegen de zwarte kunsten
pauze
4de uur Vliegles
5de uur -
6de uur Dreuzelles
pauze
7de uur Waarzeggerij

Dit is het rooster voor vandaag en de rest besluit ik later te bekijken. Ik doe de brief terug in de envelop en stap mijn bed uit. Snel trek ik wat kleren van thuis aan want ik wil niet nog langer dan nodig in de Griffoendor kleren lopen.
'OPSTAAN, OPSTAAN!' kijs ik door de kamer. Ik hoor kreunende en zuchtende geluiden door de kamer versprijd.
'Of willen jullie geen afscheid van me nemen' lach ik gemeen.
'Ga je weg dan... mooi' zegt ayla slaperig.
'Ja naar Zwadderich'
'Hè? Hoezo?' vraagt Ayla.
'Mwah, ik heb geen zin meer in jullie' zeg ik.
'PETRIFICUS TOTALUS' roep ik vijf keer en even later ligt iedereen verstijfd op de grond of op bed.
'Toedeloe' roep ik iets te vrolijk en ik loop de kamer uit.