24.

Pov Gustav
Ik kijk naar Emily die vredig naast mij ligt te slapen. Er is iets, maar wat? De laatste tijd doet ze zo afstandelijk en kort, alsof ze niets meer van mij moet hebben? Maar elke keer als ik ernaar vraag, zegt ze dat ze het druk heeft op haar werk en dat ze daarom minder tijd voor mij heeft. Zuchtend draai ik mij op mijn zij; het lukt maar niet om in slaap te vallen. Het is al middernacht voorbij maar ik blijf steeds denken aan Emily haar afstandelijke houding. Zou er iets ergs gebeurd zijn? Of zou ze niet meer hetzelfde voor mij voelen. Misschien heeft ze wel een ander? Meteen schuif ik die laatste gedachte weg, Emily zou mij nooit bedriegen. Ik zucht weer en sluit mijn ogen. Haar prachtige bruine ogen, haar volle lippen en haar glanzend haar. Ik glimlach zacht als ik aan haar denk, aan ons. Ik schik op uit mijn gedachten als ik Emily iets hoor mompelen in haar slaap. Meteen wordt een groot schuld gevoel meester van mij, hoe kon ik over Rosalie zitten fantaseren als ik met Emily ben?! Ik weet dat ik van Emily hou, maar wat ik voor Rosalie voel is net wat anders. Bij haar is het alsof al mijn zorgen vanzelf verdwijnen, alsof ik terug naar mijn kindertijd ga. Bij haar ben ik mezelf maar bij Emily moet ik altijd een beetje gas terug nemen, ik ben bang haar anders te overdonderen. Ik draai me nu op mijn andere zij en denk aan weer aan Rosalie. Ik moet haar vergeten, ze is samen met die eikel. Ik weet gewoon dat Joris haar niet trouw zal blijven, maar hoe kan ik zoiets bewijzen? Ze denkt dat ik haar als mijn beste vriendin zie, als het meisje met wie ik in de zandbak speelde als kind. Maar ze is meer dan dat, veel meer. Mijn gedachten gaan weer naar Emily, eigenlijk is het erg snel tussen ons gegaan. De eerste 2 weken deden we het rustig aan, gewoon af en toe afspreken en vaak bellen en sms’en. Het voordeel van de underdog te zijn is dat je meer vrijheid hebt. Als Bill of Tom nu eens 2 weken lang met hetzelfde meisje zouden afspreken, dan zou het in al tijdschriften staan. Maar als ik dat doe, gaat het belletje meestal erg laat rinkelen bij de paparazzi. Na anderhalve maand bleef Emily al meerdere malen per week bij mij slapen.
‘Gustav?’ Ik schrik op uit mijn gedachten door Emily haar slaperige stem. ‘Slaap je niet?’ vraagt ze verbaasd terwijl ze een blik op de klok werpt. ‘Neen, ik ben niet moe.’ mompel ik terwijl ik haar aankijk. Het is donker dus ze kan mij waarschijnlijk niet zien, hierdoor heb ik uitgebreid de kans haar aan te staren. Ja, nu weet ik het zeker. Er is iets anders, haar blik is veranderd. De liefde en genegenheid die ze eerst uitstraalde is vervangen door iets anders, iets waar ik de vinger niet op kan leggen. ‘Ik ga me douchen.’ zeg ik na een stilte. Het besef dat ik van iemand houd die zichzelf niet is, jaagt me de stuipen op het lijf. Een verfrissende douche zal mij goed doen, zo kan i hopelijk alles op een rijtje zetten.