Luna Liv Thomson ~ 003

Een week later zitten Ashley en ik in het vliegtuig op weg naar Londen. We zijn allebei gestrest want morgen ontmoeten we gewoon DE One Direction. 'Weet u hoe lang we nog moeten vliegen?' vraag ik aan Ruth.
'Nog ongeveer 20 minuten als het goed is. Trouwens dat kun je hier op je schermpje zien.' en ze wijst naar het tv-tje. Waarschijnlijk is ze het wel een beetje zat dat ik en Ashley om de minuut vragen hoe lang we nog moeten vliegen. 'Oeps. Dankuwel haha.' zeg ik meteen nogal beschaamd.
Opeens hoor ik de stewardess zeggen dat we zo gaan landen en of we onze riemen willen omdoen.
'WOW, ik ben nog nooit in Londen geweest!' hoor ik opeens Ashley gillen.
'Sshht, Ash doe normaal!' fluister ik.

'Waar is mijn koffer!' gilt Ashley.
We staan nu al een tijdje bij die leuke band waar koffers uitkomen, maar nog steeds is Ashley's koffer er niet.
Als ik naar de band kijk zie ik dat hij stilligt.
'WAAR IS MIJN KOFFER?!' hoor ik Ashley nogmaals gillen maar nu heeft ze het tegen een medewerker van het vliegveld.
'Schat, hij verstaat je niet.' zegt Ruth
'Oh ja, dat is waar ook.'zegt ze beschaamt.
'Hello, she lost her suitcase, did you found it? Zeg ik dan maar tegen de man, die volgens zijn naamkaartje Dave heet.
'Well follow me please.'
Rustig volg ik Dave, waarschijnlijk op weg naar de gevonden voorwerpen.
'This is everything we found.'
'Thank you! Ash zie je je koffer?'
'Nee ik zie hem niet.'
'Do you see it?' vraagt Dave
'It's not here.' antwoordt Ash
'Weet je het zeker?' vraagt Ruth 'Hier ligt ook nog een koffer.'
Ruth en Ashley lopen naar de andere kant van de kamer, en ik sta daar dus met een of andere Dave.
'Hi, I'm Dave'
'I know.'
'How?'
Ik grinnik en wijs naar zijn naamplaatje.
'Oh.' Ik zie dat hij helemaal rood wordt.
'I'm Luna.'
'Nice to meet you.'
'Nice to meet you to, I guess.'
'Can I ehm..' hij stopt met praten en wordt zo rood als een tomaat 'can I ehm like have your number?'
Nu word ik ook rood. 'Oh no, she is not gonna give her number.' gilt Ruth door de zaal.
'Wow, she has very good ears! Is she your mom?' fluistert Dave, in de hoop dat Ruth het niet hoort.
'I'm not, I'm her manager!' zegt Ruth, die inmiddels aan komt lopen.
Met grote ogen kijkt Dave me aan.
'Well here's my number, call me if you find her suitcase.' zegt Ruth, die Dave's verbaasdheid negeert.
'Thank you, I'll call!'
Dave schud de hand van Ashley, Ruth en ook die van mij en ik schuif hem stiekem een van mijn visitekaartjes toe.
Want ja, hoe kun je zo'n knappe jongen die je vraagt om je nummer het nou niet geven?