Slakkenmans

''Waarom licht dat zo op?'' vraagt Eva.
Degene die onze kooien trekt kijkt niet terug om.
''Nou zeg...'' zegt Eva teleurgesteld.
''Ik wil het ook weten!'' roept Anika.
''Ik ook!'' roep ik er snel achteraan.
''Weten, weten, weten, weten!'' roepen we in koor.
Degene die het trekt kijkt nu wel om.
Hij ziet er een beetje, uhm, lelijk uit.
''Stilte!''
Hij ziet eruit alsof hij iets gaat doen, en helaas had ik gelijk.
Hij ademt diep in en spuugt dan een hoop groene derrie op onze kooien.
Het stinkt, en bovendien zien we ook niks meer...
Het enige geluk is dat die schoklaag er nog op zit, dus de prut komt niet naar binnen.
''Anika!'' roep ik.
Ik krijg het gevoel dat ze hetzelfde dacht wat ik dacht, want het wordt warmer.
Even later kunnen we gewoon weer kijken, Anika d'r vuur heeft de derrie doen verdampen.
We zeggen maar niks meer, want ik heb geen zin in nog een hoop.

Als we nog een tijd gelopen hebben komen we dan aan.
Het werd tijd, kunnen we er dan eindelijk uit?!
Ik hoop van wel, dan kunnen we tenminste een eind maken aan dat, uh, lelijke geval.
Ik hoop maar niet dat we de koning te zien krijgen, nog zo'n spuugslak zeker...
''Baas, ik ben er!'' roept de trekker, slakkenmans.
''En hoe weet ik dat dan? Bewijs het! De code!''
Slakkenmans zucht, en bereidt zich voor op nog een klodder.
Even later mikt hij op een plaats in het kasteel, een soort rood lampje, en spuugt erop.
De poort gaat open.
''Oh... had die dat maar niet gedaan...'' zegt Eva, ze geeft al bijna over, aan haar stem te horen.

Slakkenmans trekt ons naar binnen en roept: ''Zet maar aan!''
Dan komt het vloerkleed in beweging, als een lopende band, en trekt ons de trap op, nou ja, van kotsslak zijn we tenminste af.