1

jonh pakte het geheimzinnige boek op en keek neer op de naam: LIVE LIFE. "ik zit hier al twee uur en nog steeds weet ik het geheim niet." jonh opende het boek. er viel een vergeeld vel papier uit. met een verbaasde blik pakte jonh het op en opende het briefje. niets was op het papier geschreven maar jonh had een gevoel dat er iets vreselijks mis mee was. met een raar gevoel in zijn buik keek jonh neer op de bladzijde van het boek waar het papiertje was uitgevallen. miselijk van de stress pakte jonh een mes een begon te zoeken naar een randje dat moest los zitten. het moest. niet lang daarna was jonh bezig met het snijden van de bladzijde. met open mond van verbazing zag hij dat hij nog twee meer bladzijde in het boek had gemaakt. voorzichtig las jonh de eerste gedeelte van de pagina's."ah ha." jonh pakte het vergeelde papiertje weer en liet het vlak naast de kaars op zijn burau liggen. woorden dansten toen het licht van de kaars op het papier gleed. toen jonh de woorden had gelezen viel hij bijna van zijn stoel van de schrik die de woorden hem gaven.

nino fietste vrolijk door de straten en keek niet naar de zwarte auto die haar achter volgde. bij een stoplicht voelde nino iets vreemds ze keek om zich heen en ondekte de zwarte auto aan haar zijkant. het raampje in de auto ging langzaam open. een man richte een pistool op de borst van nino. nino was niet bang of vond deze gebeurtenis eng. daarom schoot de man zonder pardon op haar hart altans dat dacht hij. nino lachte." denken jullie mij te kunnen vermoorden?"
de man met het geweer keek stomverbaasd naar de plaats waar hij had geschoten was niks te zien. niks! miselijk van de gedachten dat iemand geen hart had en nog steeds leefde sloot de man snel het raampje van de auto en schreeuwde een bevel tegen de man achter het stuur. even later was het zwarte figuur om de hoek verdwenen. snel fietste nino naar haar werk om er voor te zorgen dat ze niet te laat zou komen. op het werk kwam zoyn naar haar toe. " jonh wil je spreken."zei hij. dit kwam niet vaak voor dus rende nino verschrikkelijk snel naar de kamer van jonh. daar aangekomen was jonh aan het ijsberen in de kamer. toen hij nino zag sprong hij op en sloot de deur toen ze eenmaal binnen was. " het meisje der... der draken." piepte jonh. "ze zal ontwaken. ik kan het weten. als we haar vinden kunnen we vragen waar de draken zijn. dan kunnen we onze opdracht voldoen."
"dat kan maar je weet dat fritz niet zo snel iemand zijn verhaal gelooft. en zo ben ik ook."
"maar ik kan het bewijzen." jonh wees op het briefje naast de kaars. even later waren nino en jonh ongerust aan het denken in het kantoortje." ongelofelijk."had nino gezegt. "ze vraagt om hulp. zij, het meisje der draken vraagt om hulp."
"ja, en ze kan ons uitstekend helpen met onze opdracht."
daar zaten ze, nino en jonh, aan het denken over het meisje der draken. zoyn sloeg de deur open en keek naar jonh."fritz wil je spreken."
jonh krabelde overeind en liep achter zoyn aan. "fritz zei dat ik je moest halen voor een gesprek. ik vroeg hem over wat maar hij antwoorde niet."zoyn keek naar jonh en toen weer naar de vloer bedeking."ik hoorde fritz aan de telefoon zeggen dat hij niks meer met de mens van doorderecht wou hebben maar volgens mij had hij hen aan de telefoon."
"ik snap het. fritz wil niets meer aan doorderecht geven maar hij heeft een contrakt getekend dat het moet." jonh strompelden achter zoyn aan. in de kamer van fritz bleef jonh verbaasd staan. hoe kon hij al die tijd gedachte hebben dat het om iets belangerijks moest komen. hij wist nu dat het weer over een product ging dat ze aan dorderecht moesten geven. hoofdschuddend liet hij zich in de stoel ploffen. waarom hadden ze mij altijd nodig? dacht jonh.