Hoofdstuk 1. Myra

Gapend kom ik overeind in mijn bed. Ik heb een mooie droom gehad, okal weet ik niet meer waarover. Ik haal mijn rechter arm uit mijn deken en wrijf ermee in mijn ogen. Daarna pak ik automatisch, zoals elke ochtend een pluk haar vast en breng die naar mijn ogen. Ja, ook deze ochtend is hij toch echt lichter, al weet ik zeker dat ik gisteren niet heb gedoucht... En zoals elke ochtend haal ik mijn schouders op. Wat maakt het ook uit dat mijn haar raar doet? Ik blijf mezelf...
Ik doe mijn ogen weer dicht, ik heb altijd zo'n moeite met opstaan, het lijkt wel alsof ik aan mijn bed zit geplakt. Even hou ik mijn ogen dus dicht en dan kom ik met tegenzin uit mijn bed. Mijn blote voeten raken de houten vloer van mijn slaapkamer terwijl ik naar de stoel waar ik altijd al mijn kleding op neer kwak trippel. Dat is het voordeel van houten vloeren, ze zijn altijd lekker warm als je 's ochtends opstaat!
Zonder over douchen na tedenken doe ik mijn t'shirt aan en trek ik een broek aan. Ik schuif een vestje over mijn schouders, maar veel meer doe ik niet aan, het is lekker weer buiten.
Vandaag heb ik een afspraaktje, een meeting met mijn vriendin Narama. Dat doen we omdat we allebij nu 12 en een half zijn.
Voordat ik de deur uit ga kijk ik nog even mijn volle slaapkamer rond, hij is vierkant, iets van 2 meter bij 4 meter, dus niet héél erg groot en helemaal volgestoud met boeken over fantasy. Mijn bed staan in de ene kant van de kamer, links van de deur en mijn bureau aan de andere kant. Veel ruimte is er niet. Overal waar al geen kleding of knuffels op de grond licht liggen boeken. Mijn muren zijn ook druk, ze hangen vol met poosters van rockbands en vol met foto's van mijn en mijn beste vriendin. Ik wrijf nog maals in mijn ogen, het wordt eigenlijk wel eens tijd dat ik op zou moeten gaan ruimen... Morgen, denk ik dan maar weer voor de zoveelste keer.
Dan loop ik mijn kamer uit, terwijl ik met mijn nagels langs de muur ga, ik ga op de trap af en loop naar beneden. Ik kijk naar de vloer bij de deur, er ligt een grote stapen kaartjes en brieven, en automatisch til ik de stapel op. Onderweg naar de deur kijk ik even door het raam, vol verbazing zie ik een uil op het dak van mijn moeder's auto zitten. Met een frons duuw ik met mijn rug de deur open en ga onze woonkamer binnen. Mijn moeder zit op de bank, ze leest een boek.
'Is er nog post, Miranda?' vraagt mijn moeder automatisch.
'Myra,' zeg ik terug, ik moet haar altijd verbeteren.
'Myra, is er nog post?' vraagt mijn moeder.
'Jup, maar veel reclame en een paar rekeningen. Ik zie ook een vakantie kaartje van Maria, je vriendin.' langzaam bekijk ik elke kaart die door mijn vingers gaat. Opeens zie ik wel een hele rare kaart, alles van mijn gegevens staat erop! Ook mijn preciese plaats van mijn slaapkamer!
Onrustig kijk ik naar de kaart, hij is geadresseert aan mij!
Met grote ogen draai ik hem om en ik zie een stempel, ik scheur hem doormidden om mijn brief te kunnen berijken. Langzaam haal ik hem eruit en ik lees.