Acht

      Met iedere stap die we in het leven zetten, smelten we langzaam een beetje weg. Iedereen wordt ouder en we vergaan langzamerhand tot zulke kleine stukjes materie, dat we ons die kleinheid niet eens meer kunnen voorstellen. We laten onze dampen na die van ons af gesmolten zijn geen veranderen met iedere daad weer een minuscuul stukje van de wereld.

      Elk mens heeft zo zijn eigen invulling in de draaiingen die in ons zonnestelsel plaatsvinden. Ook al is het net met het blote oog te zien. toch zijn we allemaal anders. Ons leven is een reis naar de grond, waar we - op goed geluk - in belanden wanneer we dood zijn. Wanneer ons leven is weggesmolten door de ouderdom.

      Het leven van een sneeuwvlok is geen uitzondering. Ze dwarrelt in haar leven naar beneden op weg naar onze zachte grond. Allen zijn zij anders, al nemen wij als mens de verschillen in de uiterst kleine ijskristallen niet waar.
De grond, waar deze sneeuwvlok uiteindelijk zal uitsterven tot water om vervolgens weer een nieuwe kans te krijgen om opnieuw uit te groeien tot een sneeuwvlok. Zo is de cyclus rond.

      Een nieuwe kans om het leven te lijden dat je hebt gehad. Voor sommigen is dat een logisch gevolg wat optreed nadat een mens van vlees en bloed is verouderd en gestorven. Reïncarnatie.
Reïncarnatie doelt echter op een heel andere manier van terugkomen en de spirituele aspecten van deze opvatting zijn zo uitgebreid dat ikzelf alleen maar kan stellen dat wij als mens géén nieuwe kans krijgen om ons ouden leven opnieuw te kunnen oppakken nadat we in de grond zijn weggezakt.
En dat is wat ons scheidt van een kleine sneeuwvlok.