#129. (en een korte mededeling)

“Wacht, moest ik geen cadeautje kopen voor Bill?” vroeg ik toen we in de auto zaten. Tom rolde met zijn ogen en schakelde de radio uit. Hij draaide zich naar me toe en keek me aan met een blik die hij me nog maar zelden gegeven had. Hij moest iets doen wat hij hoogstwaarschijnlijk nog nooit gedaan had, een gemaakte belofte aan Bill verbreken. “Ik had bijna gedacht dat je het vergeten was.” Ik schudde mijn hoofd. Bill is altijd bij me, in mijn gedachten, door het dragen van mijn ketting en in mijn hart. Overal. Hij zuchtte voor de zoveelste keer vandaag en ik wist niet of ik me moest verheugen op een aangename verrassing of op iets pijnlijks. Wat kon Bill me nu aandoen op valentijn? “Ik ging het je hoe dan ook vertellen, of het nu vandaag of vijf minuten op voorhand was. Je moet het weten, zodat je nog kan ingrijpen.” “Tom, voor de dag ermee. Gooi het eruit, want je maakt me gek en ik denk niet dat je nog meer kots wil zien vandaag.” Ik smeekte dat dit snel voorbij zou zijn, dan kon ik alleen maar kijken hoe ik de situatie moest aanpakken. “Bill gaat je voorstellen aan de pers, live op de televisie. Hij maakt jullie relatie officieel bekend.”
Een golf van vreugde ging door me heen. Bill wou het officieel maken, zijn liefde verklaren met duizenden getuigen. Fans zouden hun zekerheid krijgen en wij zouden eindelijk in de openbaarheid kunnen treden. Hij zou me de meest originele valentijn geven die ik ooit gehad heb. God weet wat hij allemaal gepland heeft op die dag. Bill hield echt van me, dit was het bewijs. Ik hoorde dit eigenlijk nog niet te weten. Tom had me hiervoor niet hoeven waarschuwen. “Maar waarom zeg je me dit? Je hoefde dit niet te verklappen. Echt niet.” “Snap je het dan niet? Hoe lang kan je nog zwijgen tegen hem? Hoe denk je dat hij zal reageren als hij de waarheid ontdekt nadat hij even doodleuk zijn liefde verkondigd heeft op tv voor jou? Het is een geniaal idee van hem en echt typisch zijn romantische manier van doen, maar het zal jouw schuldgevoel alleen maar groter maken en de brokken zullen bij hem groter zijn als hij het ontdekt.” Mijn adem stokte. De tijdbom was ontploft. “Ik moet het hem daarvoor nog vertellen.”