168. Klaarmaken voor de Spelen.

De rest van de dag ging snel voorbij. We bleven op het terras zitten tot de avond viel en rond een uur of 9 besloot ik om naar mijn hotelkamer te gaan in het Olympisch dorp. Ik nam mijn turnpak die ik gekregen had van Bill en Friedolien, zei goedendag tegen iedereen en wandelde weg naar het Olympisch dorp waar ik in mijn bed kroop en probeerde om niet te veel te denken aan morgen.

De volgende morgen was ik al vroeg wakker. Ik nam mijn turnpakken die in mijn hotelkast gingen en kleedde me in mijn trainingspak van de turnschool. Mijn turnpakken vlogen in een rugzak en met een bonkend hart liep ik naar de kamer van Irina. Ze was al klaar als ik aanklopte en we vertrokken meteen naar de ingang van hotel waar een taxi stond die ons naar het gebouw zou gaan brengen. Toen we daar aankwamen was er al een drukte van jewelste. Overal liepen trainsters, gymnasten, supporters en juryleden. Ik werd er nog zenuwachtiger door dan ik al was. Irina ging naar de inkombalie en kreeg enkele papieren in haar handen gedrukt. Hier en daar tekende ze iets en gaf het terug aan de vrouw die achter de balie stond. Ze kwam terug naar me toe en zei dat we naar mijn kleedkamer konden om me klaar te maken. Net op dat moment kwam Katreeya de inkom ingewandeld. Irina zwaaide even naar haar en toen ze ons zag staan wandelde ze wat sneller dan gewoonlijk naar ons toe. “ Hey, ben je er klaar voor?” vroeg Katreeya. Ik knikte zenuwachtig. “ We kunnen haar beginnen klaarmaken.” Zei Irina. Katreeya knikte en samen liepen we naar mij toegewezen kleedkamer.

Terwijl ik op een stoel zat in de kleedkamer, en Irina mijn haar in een strakke dot zat te kammen, kreeg ik een smsje van Friedolien dat ze net in de zaal waren gekomen en al vol spanning zaten te wachten. Ik vroeg of ze hun speciale outfit aanhadden en meteen kreeg ik het antwoord dat ze hun T-shirts aanhadden, Duitse vlaggen mee hadden om in de lucht te steken en het spandoek die ze hadden gemaakt voor de opening. Ik zou meteen wel zien waar ze zouden zitten, dacht ik bij mezelf. “ Zo, klaar.” Zei Irina die nog een laatste beetje haarlak in mijn haar spoot. Alles zat strak naar achter gekamd en zo goed als vastgelijmd door de haarlak. “ Nu je make-up nog.” Zei ze terwijl ze nu voor me ging gaan zitten. Mijn ogen sloten zich en ik voelde hoe ze overal make-up begon te smeren. Doordat mijn ogen toe waren voelde ik hoe de zenuwen bleven razen door mijn lijf en hoe mijn hart tegen de mijn borstkast bonsde.