The new kid *18*

In de weken tussen "het" gesprek met Mike en nu was er aardig wat informatie over Lilly vrijgekomen. Bijv. dat ze aanvoerder was van het volleybal team en uitstekkende cijfers haalde. Ongeveer haar hele leven werd uit de doeken gedaan. Zoals dat ze haar arm had gebroken toen ze 5 was of dat ze haar eerste baanjte bij de ijssalon bij haar om de hoek had. Het leek me afschuwlijk om zo alles over je leven op het nieuws te zien. Vaak als Mike en ik samen het nieuws keken zag ik haar verstrakken of rood worden, van boosheid waarschijnlijk. Ik begon er nooit over maar de nieuwschrierigheid brandde van binnen. Één keer was Sam op TV en zat te vertellen dat Lilly haar beste vriendin was en allemaal persoonlijke dingen over haar te vertellen. Het duurde 10 minuten voordat ik Mike weer rustig kon krijgen. "Die verrader, hoe kan ze dat nou zeggen?" Had ze geschreeuw door het huis. Gelukkig was haar vader niet thuis. Toen ze eenmaal gekalmeert was had ze nog zachtjes gefluisterd, "Ze had het me beloofd." waarschijnlijk niet denkend dat ik het zou kunnen horen.
De dag dat ze weg ging was ik met haar mee naar Austin. Samen met Alice en Mike zaten we op de achterbank terwijl haar vader reed. Mike werd bijna platgekuffeld door Alice die bijna zat te huilen.
'Het is maar voor een week.' Had ik tegen haar gezegd.
'Nou en. Ik ga je toch missen.' Wij met zijn drieen waren hele goede vrienden geworden, in de 2 maanden dat ze bij ons op school zat.
'En ik jou ook, Alice. Ik weet niet hoe ik het zal volhouden.' Zei Mike dramatisch. Ik en Mike schoten in de lach.
'Het is niet grappig.' zei ze en ze stampte met haar voet op de grond. Waardoor Mike en ik nog harder moesten lachen. Ze gaf ons een dodelijke blik.
'Maar tot volgende week, en veel plezier,' zei ik en ik knuffelde haar ook. 'En veel sterkte.' fluisterde ik nog in haar oor. Haar vader stond als een waakhond om haar heen.
'Bedankt.' zei ze serieus. Mike stapte door het poortje en we zwaaiden haar nog uit.
De terug rit was hel. Haar vader zat ons ongeveer te ondervragen. Eerst was het onschuldig. Hij vroeg naar onze hobbies en muzieksmaak. Maar ze werden steeds extremer alsof hij ons ondervroeg bij een moordzaak. Vragen van waar was je gisteravond en hoe laat was je terug van training. Alice was er uiteindelijk ook bij mij uitgestapt om van die gast af te zijn. Uiteindelijk konden we er om lachen maar het was best eng op het moment zelf.
Mijn moeder stond erop dat Alice hier bleef eten, en Alice zelf vond het niet erg, dus hadden Alice en ik de rest van de middag in de tuin doorgebracht. Alice en ik hoefden niet eens ons best te doen om het leuk met elkaar te hebben. We kenden elkaar al vanaf dat we kind waren en we waren altijd al beste vrienden. We hadden met elkaar lol om de kleinste dingen.
Alice had ook al door gekregen dat ze niet naar L.A. ging voor wat spullen en vrienden te zien. Wij zouden met zijn 2en deze week heel erg goed op het nieuws letten. Na het avond eten, wat gedeeltelijk verbrand was, racete Alice en ik naar de bank om het nieuws te kijken. Eerst waren er een paar onbelangrijke onderwerpen maar bijna tegen het einde kwam het stuk waar we op wachten.
"De rechtszaak van Mr. en Mv. Lock, ook wel de belangrijkste rechtszaak van 2008, gaat morgen beginnen. Er word gezegd dat de rechtszaak in ieder geval 3 dagen duurt vanwege het groot aantal getuigen. Morgen zal er iemand op locatie zijn die ons alle informatie zal geven. De kroongetuige is, volgens de politie, in L.A. en zal als laatste getuigenis doen. Er is nog geen informatie over wie de kroongetuige is, maar er wordt gefluistert dat het de schoonmaakster van het gezin is. Wegens zij ongeveer elke dag in het huis was waar de moord was gepleegd. Ook is, uit betrouwbare bronnen, aangeduid dat hun dochter, Lilly Lock, vanmiddag in L.A. was gespot. Haar huidige verblijfplaats is onbekend maar wel weten we dat ze zelf ook een verklaring zal leggen bij de jury. Dit was het nieuws voor vanavond, na de reclame is het weer." en daarmee was het nieuwsbericht afgelopen. De ochtend erna was er nog een klein kranten bericht over dat het vanmiddag om 1 uur zou gaan beginnen. De hele dag zaten Alice en ik te stressen en de andere irriteerde zich mateloos aan ons. Alice en ik hadden afgesproken dat we de hele week na school naar elkaars huis gingen. Die middag ging ik naar Alice haar huis. Alice haar moeder was nog niet thuis. Haar ouders waren gescheiden en ze zag haar vader niet zo heel erg vaak. We liepen gelijk door naar de computer kamer en zette hem aan.
'God, wat is dit ding sloom.' mompelde Alice geïrriteerd.
'Waar heb je het over, Alice. Jij hebt ongeveer de snelste van ons allemaal.'
'Nou, ik vind het nu sloom.' Ik grinnikte. Alice kon heel erg goed overdrijven.
'Oké, ga naar een nieuwssite. Waarschijnlijk maakt het niet zoveel uit welke je neemt.' Alice knikte en tikte op het toetsenbord. Al snel zaten we geschokt te lezen wat er op de site stond.
"Gevecht in rechtszaak." Was de dik gedrukte titel.
" In de rechtszaak van de zaak Lock was er een gevecht uitgebroken. Er zijn sommige mensen naar het ziekenhuis gebracht. Het enige wat we er van weten was dat het gevecht is begonnen tijdens de verhoring van een belangrijk persoon in de drugssmokkel industrie. En dat één van de gewonden een vriendin van Lilly Lock is." Ik had niet verder lezen want ik had gelijk mijn mobiel gepakt om Mike te bellen. Straks lag ze in het ziekenhuis. De telefoon ging 2 keer over voor hij werd opgenomen.
'Hoi, Nick.' Zei ze. 'Wat is er?'
'Wat is er daar in die rechtszaak gebeurd?' vroeg ik. Ik zette mijn mobiel snel op speaker.
'Ja, dat zou ik ook graag willen weten.' zei Alice.
'Maar eerst de belangrijkste vraag; ben jij oké?'
'Met mij gaat het goed. Maar kunnen jullie even wachten ik voor de rest? Ik moet namelijk even naar een wat minder drukke plek.
'Oké' zeiden Alice en ik tegelijkertijd. We hoorden hoe ze een trap op liep en een paar deuren open en dicht deed.
'Veilig?' vroeg ik.
'Ja. Nou, ik, Lilly en Kim waren in de rechtszaal. Gewoon naar de verklaringen van mensen luisteren. Toen kwam Juan, volgens mij heette hij zo... maar Juan, die zat allemaal zaken uit de doeken te doen. Waarschijnlijk vonden die andere mensen dat niet zo goed want er kwam namelijk een vent uit het publiek op het aflopen en begon hem in elkaar te slaan. Nou, die Juan natuurlijk terugvechten en al snel was de politie erbij om ze uit elkaar te halen. Dus die drugssmokkel mensen denken dit is een goed moment. Want één zo'n gastje liep op Lilly af om haar iets aan te doen. Dat zag je zo in zijn gezicht. De politie had niets door omdat er chaos was in de rechtszaal. Ik en Kim gingen dus voor haar staan om haar te beschermen. Ik heb hem een paar keer kunnen raken en mijn mij ook wel een keer of 2.'
'En jij zegt dat er niets met je aan de hand is?' Alice zat haast te schreeuwen.
'1 of 2 blauwe plekken en een bloedende lip is lang niet zo erg als Kim had mag ik nu verder gaan?'
'Tuurlijk.' zei ik terwijl ik Alice dreigend aan keek.
Nou, op een moment kreeg hij Kim haar arm te pakken en brak die. De gil die ze veroorzaakte zorgden dat mensen op ons gingen letten.' Alice keek geschokt naar de telefoon, waarschijnlijk deed ik dat ook. 'Voor ze hem te pakken hadden gekregen had hij haar arm nog een keer gebroken op een andere plek. Ze trokken hem daarna gelukkig weg en was er een arts die Kim nakeek. De hoorzitting is gestopt tot morgen ochtend. Ik zit nu in het ziekenhuis. Gelukkig voor Kim was haar arm op een goede manier gebroken waardoor het over een paar weekjes alweer geheeld is.'
'En die lip van jou moest die gehecht worden?' vroeg Alice. Zij had het wel is een keer gehad, dat haar lip gehecht moest worden, omdat ze op een heel verkeerde manier van een fiets was gevallen.
'Nee, het was heel oppervlakkig. Maar ik moet gaan voordat ze ongerust worden. Ik bel je morgen wel.'
'Tot morgen.' zeiden Alice en ik. Ze hing op.

ja de actie een beetje opvoeren word nog veel erger hoor. maar ja het zal wel weer even duren voordat ik er weer op ga want ik loop een beetje achter met huis werk maar als ik tijd heb ga ik gelijk verder