O22

Als hij bij 'het' is aangekomen kijkt hij even verbaasd. "Het is voor jou..." hij laat een briefje naar beneden vallen. "Is er niks voor jou bij dan?" vraag ik dan maar. Louis haalt even zijn schouders op en kijkt nog even verder. Hij kijkt blij als hij ziet dat er ook een briefje voor hem is. Ik kijk nu naar het briefje, waar in sierlijke letters mijn naam staat geschreven. Ik vouw het nieuwsgierig open en herken het handschrift van Katie. Ik zucht en prop het briefje weg. Louis is ondertussen uit de boom geklommen en leest nu zijn briefje. Hij glimlacht constant terwijl zijn ogen over het papier vliegen. Als zijn ogen onderaan het papiertje zijn gestopt kijkt hij met tranen in zijn ogen op, tranen van geluk, dat wel. "Het is een brief van alle mensen die me dierbaar zijn. Mijn vader en moeder, zusjes, de jongens. Ik... Het is geweldig!" legt hij uit. Ik glimlach even waterig. Ik heb alleen maar een stom papiertje met het handschrift van een bedrieger. "Wat stond er op jouw briefje?" vraagt hij dan. Ik zucht even. "Geen idee, hij is van Katie, dus ik heb echt geen zin om het te lezen." zeg ik. Louis kijkt even bedenkelijk. "Wil je niet weten wat ze te zeggen heeft?" vraagt hij dan. Ik knijp mijn ogen even dicht. "Ze heeft me bedrogen, ik wil niks meer met haar te maken hebben!" ik bijt op mijn lip. Louis begrijpt dat hij even niet meer moet reageren en haalt zijn briefje weer uit zijn zak. "Ik kan het niet geloven. En ik gaf steeds de mensen van dit programma de schuld, ze hadden mijn ouders op allerlei manieren proberen te bereiken voor me, maar ze konden gewoon niet komen. Stom van me. Ik wist wel dat Paul het zou willen regelen." hij draait zich even om naar een camera en zegt dan tegen de lens. "Sorry voor de beschuldigingen," ik lach even spottend en keer me ook naar de camera. "En ik haat jullie nog steeds. Louis krijgt een briefje van mensen die om hem geven en ik krijg er eentje van een bedrieger, zeer bedankt!" vervolgens keer ik me om en loop weg. "Maddie, wacht even!" zegt Louis, maar ik heb er geen zin in. Ik haat alles en iedereen. Ik hoor rennende voetstappen achter me en schudt mijn schouder hevig heen en weer als Louis zijn hand erop legt. Toch draai ik me om. "Wat nou?" val ik tegen hem uit. Louis kijkt even geschrokken door mijn reactie. Hij krabt even met zijn hand door zijn haren terwijl hij naar het briefje in zijn handen kijkt. Het ziet er best schattig uit. "Bovenin de boom stond nog een pijl. We moeten de andere kant op." Ik kijk hem even aan en barst dan in lachen uit. Louis kijkt me nog verbaasder aan waardoor ik nog harder moet lachen. Geen idee waar het vandaan komt, ik heb nogal last van stemmingswisselen denk ik. Ik kijk naar Louis die met een vaag glimlachje naar me kijkt en veeg de tranen uit mijn ogen. "Sorry, ik weet niet waar ik last van heb." zeg ik dan en loop de goede kant op. Louis schudt zijn hoofd en loopt achter me aan. Ik voel het briefje in mijn zak branden. Voorzichtig laat ik mijn hand ernaartoe gaan en pak het uit mijn zak. Ik twijfel even en vouw het vervolgens open. Louis kijkt me nieuwsgierig aan terwijl ik mijn ogen over het papier laat vliegen.