Chapter 32

Toen iedereen in de auto zat, zagen we Jeremy al weg rijden.
Mijn vader ging er snel achteraan, zodat we niet te ver achter zouden komen te liggen.
Jamie was aan het communiceren met Griffin, die achter in de auto zat bij Jeremy, naast Percy. Hij was allemaal aan het zwaaien en Jamie zwaaide terug terijl hij tussen mijn stoel en die van mijn vader leunde.
Maar op een gegeven moment trok iets anders Griffin's aandacht, want hij ging weer rechtzitten op de bank en duwde Annabeth handen steeds weg, omdat ze blijkbaar Percy iets wilde geven ofzo. Verder konden we niets zien.
Jamie ging weer goed zitten en leunde nu tegen de autodeur aan.
'Zo...' zei mijn vader en ik wist dat dit een moeilijk gesprek zou worden. 'Waarom zijn jullie hier? En dit keer niet liegen.'
Ik glimlachte, maar die verdween snel weer toen ik mijn vaders gezicht zag.
'We uuhm..' begon ik.
'We zijn ergens naar op zoek.' zei Jamie.
'Ow, en wat dan?' vroeg mijn vader.
'De Sirenen.' zei Jamie kalm.
'Wat!?'
Ik kromp iets ineen. Het was nooit leuk als mijn vader ging schreeuwen.
'Oke, ik denk dat je het vanaf het begin moet horen pap.' zei ik en hij knikte.
'Dat is zeker!' zei hij en ik hoorde dat hij geirriteerd begon te raken. Waarschijnlijk van de bezorgdheid.
'Oke, Jamie, jij kan het begin uitleggen, want dat weet jij beter dan ik.'
Jamie knitke en begon te vertellen. Hij sprak over dat hij zijn vader Hermes had gezien en dat die hem de opdracht haf om de Sirenen te doden. Hij sprak over de goedkeuring van Chiron en dat we op reis gingen. Ook sprak hij over de Chimera aanval, en heel de tijd hield ik mijn adem in want mijn vader werd helemaal bleek toen Jamie over de Chimare sprak.
Jamie gaf gelukkig wel elk detail weer en ik hoefde niet een keer iets te zeggen. Ik hoefde alleen maar goedkeurend te knikken als mijn vader naar me keek.

Toen Jamie klaar was met praten was het voor een hele lange tijd stil.
Ik keek angstig naar mijn vader, die voor zich keek zonder ook maar 1 keer te knipperen.
Ik keek een keer naar Jamie, en hij glimlachte naar me, waardoor ik rustiger werd.
Ondertussen waren we al weer in de bewoonde wereld terecht gekomen en reden we nu op de snelweg richting New York.