Foto bij Chapter 6 ~ Harry Styles

Slecht stukje, sorry.
Maar toch reacties, een beetje motivatie? (A)

Ik zat met zijn ouders aan de tafel, en voelde me allesbehalve op mijn gemak. Op dit moment zou ik willen dat Sarah langs me zat. Door aan haar te denken, had ik Irak overleeft. Haar brieven met simpele, bemoedigende en lieve woorden, hadden me moed gegeven. Haar glimlach, die op mijn netvlies gebrand was, gaf me de kracht door te zetten, zodat ik bij haar kon zijn, maar alles liep anders dan verwacht. Ik had gedacht dat ik met Louis terug zou komen.

'Hij praatte veel over je in de brieven die we ontvingen.' Haar stem bibberde en ik zag dat ze moeite moest doen om niet in huilen uit te barsten. Louis' vader zat tegenover me, maar had nog geen woord gezegd, enkel gekeken met een niet al te vriendelijke blik. 'Hij vertelde over de hond die jullie gered hebben, niet?' Ze wendde zich naar haar man. 'Ja.' antwoordde hij met tegenzin. Een ongemakkelijke stilte volgde waardoor ik voelde dat ik iets moest zeggen. 'Louis, was mijn beste vriend,' ik slikte even voor ik verder ging, 'ik dacht dat jullie dit misschien wouden hebben.' zei ik zacht en schoof een envelop naar zijn moeder. Ze opende het en haalde er een foto uit waar Louis en ik in ons uniform op staan. Ze gaf het met tranen in haar ogen door aan haar man.

'Hoe is hij gestorven?' Hij keek me recht in mijn ogen aan. 'Mark,' protesteerde zijn vrouw. 'Ik wil het graag weten.' zei hij zacht tegen haar en legde zijn hand op de hare, waarna hij zijn aandacht weer op mij vestigde. Ik hapte naar adem voor ik begon te vertellen. 'Het was warm en we deden een controle wandeling, een route die we al twintig keer hadden afgelegd. Louis was aan het manken, dus bood ik hem mijn plek aan in de tank. Nog geen twee minuten later, kwam er een sluipschutter.' Mijn stem stierf weg. 'Als ik niet,' mijn stem brak, 'als ik niet...' Louis zijn moeder legde bemoedigend een hand op mijn arm. 'Zo moet je niet denken, jongen, we weten dat het moeilijk voor je was om naar hier te komen.' Ze richtte haar blik op de tafel om daarna mij weer aan te kijken. 'Onze zoon had geluk met een vriend als jou.'

He wasn't lucky, I let him die.

Reageer (4)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen