Living forever 17.1

Max
'Ik ga echt niets door vertellen!' zuchtte Luppe. 'jullie hoeven mij  geheugen dus niet weg te nemen.' Siva keek naar de grond en wist overduidelijk niet wat hij moest zeggen.
'dat weten we,' zei ik zachtjes. 'maar het is veiliger voor jou.' 
'Maar ik kan heel goed mezelf beschermen!' zei Luppe. Tom ging achter haar staan en draaide haar om. 
'Niet kijken Siva,' zei hij zachtjes. Siva liep het huis in en dat brak Luppes verdediging. Een traan liep over haar wang. 
'Wacht!' zei Siva. Hij kwam teug lopen en kuste Luppe vol op haar lippen. 'Ik hou van je,' fluisterde hij zachtjes. 'Maar dit is beter voor jou.' 
'Maar wie gaat je nu helpen met uitvinden wat je bent?' vroeg Luppe zachtjes terwijl er nog meer tranen over haar wangen liepen. 
'Ik zal die taak wel op me nemen,' zei Jay. 'Ik zal hem helpen.' hij glimlachte zwakjes naar haar. Siva kuste de tranen van haar wangen en duwde haar zachtjes richting Tom. Ze draaide zich naar Tom om en die drukte zijn lippen op die van haar. Meteen mompelde ik de spreuk die de magie van haar ketting zou halen.  Terwijl Tom haar alles wat er gebeurd was liet vergeten sloeg ik een arm om Siva heen. 
'Ga maar naar binnen,' zei ik zachtjes, maar hij schudde zijn hoofd. Ik maakte een gebaar naar nathan en Jay die Siva mee naar binnen trokken. Tom maakte af waar hij
Mee bezig was.
'je vergeet dit alles en herinnert het je pas als ik of max zeg dat je het je weer mag herineren of Siva je kust,' zei Tom. Hij knikte naar mij en ik liet haar in slaap vallen. Zij en haar broers, die al sliepen, zouden aan de rand van het bos gelegd worden om daar wakker of gevonden te worden. 
'Siva zeggen van dat laatste?' vroeg Tom. 'Dat ze zich alles weer herinnert als hij haar kust.' ik schudde mijn hoofd.
'Nog niet,' zei ik. 'hij heeft al genoeg aan zijn hoofd.' 
'Weet hij dat de heksen de elfen..' hij liet zijn zin afsterven. Ik knikte. 
'Het word tijd om Nathan te vertellen,' zei ik zachtjes.