166. Einde training.

Mijn touwroutine ging perfect. Net zoals alle andere routines trouwens. Irina was gelukkig met het feit dat alles zo perfect verliep. Ik hoopte alleen maar dat het morgen ook zo zou gaan. Ik kende mezelf al weer een beetje. Als op repetities alles vlot verloopt, zullen er op de wedstrijd fouten gemaakt worden. Dit kon ook één of ander dom bijgeloof zijn van me. Dat zag je ook wel vaker bij topsporters. In de coulissen zag je soms de vreemdste rituelen voor meisjes opmoesten om te turnen. Bij mij was dit meestal een diepe ademhaling nemen, naar de grond kijken, één stap naar voor zetten en recht voor me uit gaan kijken terwijl. Friedolien deed vroeger meestal een snel kruistekentje en sprong eens in de lucht. Dan kon ze er ook weer tegen. Ik glimlachte bij de gedachten. “ Goed gedaan meid. Ik bent rots op je.” Zei Irina die in haar handen klapte. Ik zat mijn lint op te rollen toen ze me uit mijn gedachten haalde. Ik glimlachte tevreden naar haar. “ Als je dat zo doet morgen zal je het ver brengen!” beloofde ze me. Hierna beval ze me om deze avond zeker vroeg te gaan slapen want morgenochtend was het al zo ver. Ik wist nog niet als hoeveelste ik op moest en dat zouden we morgenochtend te weten komen. “ De competitie begint morgen ochtend om 9 uur.” Zei Irina “ Dat wil zeggen dat we hier zeker ten laatste tegen 7 uur moeten zijn.” “ Ja coach, ik zal ervoor zorgen dat ik bij u aan de kamer sta.” Zei ik. “ En vergeet geen enkel van je nieuwe turnpakken die ik voor je gekocht hebt. Het zou zonde zijn om ze niet te showen!” beet ze me toe. Ze was blijkbaar vergeten dat het Friedolien was die af en toe eens een turnpak vergat en dan één van mij moest lenen. “ Doe ik niet coach.” Zei ik maar braaf om de minste discussies te vermijden. “ We nemen je tuigen, leggen die al in je kleedkamer. Daarna kan je er douchen en doen we de kleedkamer op slot. Je hebt toch dezelfde morgen.” Vertelde ze verder. Ik knikte en nam mijn knotsen, hoepel en lint. Irina nam mijn touw mee en samen liepen we naar achteren waar de coulissen waren.

Voor ik in de douche ging nam ik mijn rugzak nog even om mijn mobieltje te zoeken. Ik zag dat er een berichtje instond van Bill die zei dat hij aan me dacht, veel succes wenste met de training en dat hij iets gekocht had samen met Friedolien en Tom voor me. Natuurlijk was ik meteen alweer nieuwsgierig en wilde doodgraag weten wat het was. Bill hield zijn lippen stijf op elkaar en loste niks. Na enkele minuten gezeur besloot ik maar om meteen onder de douche te kruipen die aanwezig was in mijn kleedkamer. Ik douchte snel en meteen daarna ging ik verder met zeuren. Bill antwoordde dat ik het zo meteen zou gaan krijgen. We spraken af in hun hotel.