Chapter seven.

Rose Lyn Anderson , pov.


Wauw ik ben gewoon sprakeloos, dit huis is al zo groot vanaf de buitenkant! "Hoe hebben jullie dit kunnen betalen?" vroeg ik aan m'n ouders. "We hebben het niet gekocht, papa heeft hier een nieuwe baan en daar kreeg hij dit huis bij om in te wonen met ons gezin" zegt mam. "Wauw, heb ik al een eigen kamer?" vroeg ik. "Lieverd je hebt de vierde deur aan de linkerkant, ga zelf maar even kijken" Ik pak m'n koffer en loop langzaam naar binnen.  er staat meteen een grote trap die je naar boven lijdt. Ik laat m'n koffer beneden staan en loop naar boven naar de kamer die m'n moeder me had aangewezen. Als ik de deur opendoe zie ik dat de kamer een eigen balkon heeft. En hij heeft een inloopkast en een eigen badkamer. "Awesome! Thanks mom!" roep ik naar beneden. Al m'n spullen waren al in m'n  kamer goed neergezet. Ik ging op m'n bed liggen en sloot mijn ogen even. Hier kon ik wel mee leven. Ik schrik wakker als ik m'n telefoon hoor trillen. Als ik zie dat het Sheldon is krijg ik een glimlach op m'n gezicht. Wat een schatje is het toch. Hij had een smsje gestuurd : "hey liefje, is alles goed daar? Ik mis je heel erg  kus x" Ik smolt helemaal , hij is zo lief. Ik besloot om een smsje terug te sturen: "hey boo, alles gaat goed hier, en ik mis jou ook heel erg, hopelijk zie ik je weer snel! xx rose" 

"dat hoopte ik ja, maar of het ook ooit nog ging gebeuren was een goede vraag.."