De 100e Hongerspelen - 68
Vania schrok op van het kanonschot. Wie zou het zijn? Toch niet Xandrijn, of Rue, of Ian? Haar maag keerde om bij het idee alleen al. Ze zuchtte en ging tegen een boom zitten. Nog steeds had ze geen water gevonden en het was bijna middag… Ze was bang. Bang van de andere tributen. Bang om Ian en Rue, en een beetje om Xandrijn en Seija, die ze ook wel mocht. Bang dat ze zou uithongeren of uitdrogen. Haar maag knorde en ze besloot een paar van de besjes te eten die ze die ochtend had geplukt. Het stilde enkel de ergste honger, maar ze wist heel goed dat ze zuinig moest zijn op eten. Ze zat niet voor niets in de Hongerspelen.
***
“Hij heeft hulp nodig”, zei Katniss. “Die wond…”
“Blijf jij hier, ik ga met de sponsors praten”, suste Peeta. “Het komt heus wel goed.”
“Ik hoop het maar”, snikte Katniss. Ze had het altijd zwaar als een van haar tributen gewond was, maar helemaal nu het om haar zoon ging. Peeta en Toista wisselden een blik van verstandhouding, Toista moest Katniss in het oog houden. Al was ze dan gewoonlijk zo sterk, nu had ze steun nodig.
***
Ian schrok wakker toen hij een tweede kanonschot hoorde. Hij beet zijn tanden op elkaar en rukte de speer uit zijn arm. Weer slaakte hij een schreeuw van pijn. Hij bekeek zijn wond. Het was ernstig, besefte hij. Als hij niet snel hulp kreeg zou het ontsteken. Of erger… Hij probeerde zijn arm te bewegen, wat ontzettend veel pijn deed, maar het lukte. Ian bekeek de speer, die zou hij nog kunnen gebruiken. Hij liep naar Prescotts lijk, ze hadden het nog niet weggehaald omdat hij te dicht bij was. Vol afschuw trok hij het mes uit diens keel en nam zijn rugzak. Daarna haastte hij zich weg.
Reageer (3)
yes hij leeft nog
1 decennium geledenSnel verderrrrrrrrrrrrrrrrr of ik kom je onder schot houden totdat je verdergaat
1 decennium geledenIk hoop dat hij geen bloedvergiftiging krijgt. Iets zegt me dat er deze keer geen medicijnen op een feestmaal zullen worden aangeboden.
1 decennium geledensnel verder