Chapter 1

Daviënne Aphrael Price

Ik zat onderuit gezakt in de common room. Overal zaten groepjes te fluisteren, nou ja, zacht praten dan want fluisteren kon je het net niet noemen. Draco deed geen enkele poging meer om het mark te verstoppen en was er eerder mee aan het pronken.Tussen mij en Draco had het nooit geboterd, we waren het niet echt eens met elkaars opvattingen en ondanks het feit dat onze afdeling erg hecht was hadden wij voor een soort splitsing gezorgd, zeker in de jaren onder ons en ons eigen jaar. Je hoorde bij Daviënne Price of bij Draco Malfoy, niet dat het erg veel uitmaakte. Draco’s volgelingen deden alles wat hij zei, behalve een stel ouderejaars en zijn beste vriend Blaise met wie ik mijn hele schooltijd ook wel overweg had gekund, en Draco was als de dood voor mij geweest omdat ik hem een keer had laten zien waarom ik ondanks mijn opvattingen een Slytherin was. Ik had nogal wat informatie over hem die de hele school, inclusief de staf met z’n lieve pappie erin nog wel eens interessant zouden kunnen gaan vinden. Ik besloot de common room maar te verlaten en naar buiten te gaan. De gangen waren uitgestorven en mijn voetstappen verstoorden de perfecte stilte die er had geheerst voor ik weg wou. Hogwarts was veranderd sinds Snape het schoolhoofd was en de Carrows zijn bondgenoten. Hoewel Dumbledore een oude gek was, was het ook een genie en hij had de school goed weten te leiden maar onder Snape’s gezag was het gezellige, warme Hogwarts veranderd in een koude, kille plek die werd gedomineerd door stilte, strenge regels en zware straffen. Wij Slytherins hadden het nog goed en makkelijk vergeleken met de andere afdelingen want wij werden niet half zo zwaar gestraft. Toch werd ik steeds ongelukkiger op Hogwarts. Veel van mijn mijn mede-Slytherins wouden zich meteen na Hogwarts bij YouKnowWho aansluiten, sommige waren het eens met zijn opvattingen, anderen wouden macht of waren te laf om zich te willen verzetten. Ik was de enige met een echt grote afkeer van zijn daden en meningen. Het liefst zou ik een van die anti-YouKnowWhoclubjes joinen. Ik keek op de muur en zag alweer de tekst. Dumbledore’s Army zoekt nieuwe rekruten! Ze zagen me al aankomen. Hi, ik weet dat ik een Slytherin ben en ik en de meeste mensen in deze kamer elkaar haten alleen ik ben het ook niet eens met zijn ideeën dus denk dat ik jullie Army maar kom versterken.
Ze zouden me vierkant uit gelachen hebben en nooit zouden ze me oprecht vertrouwen, het was de prijs die ik had betaald om deel uit te maken van Slytherin. Ik was als geen lieverdje en de afdeling waarin ik was gesorteerd werkte nooit in mijn voordeel als ik contact met iemand probeerde te leggen buiten mijn eigen afdeling. Een simpel feit wat ik de laatste tijd steeds meer begon te betreuren.