Don't Give Me That

Knocking on my door.
rustig zit ik achter mijn computer driftig op de toetsen te tikken.Weer een nieuw hoofdstuk af n_n tot de bel gaat.
Gebeurt wel vaker zou je denken,gewoon een leuk bezoekje.
hopelijk alleen hondje uitlaten.
ik open de voordeur en daar staat ze,huilend.
Ik sluit beschermend mijn armen om haar heen en probeer haar te sussen.
ze begint te vertellen wat er nu weer is gebeurt.Weet je soms wilde ik dat ik gewoon normale vrienden had,maarja dat zal vast wel weer niet voormij weggelegd zijn.
MIjn moeder die er nu ook wel al aan gewend is dat ze huilend voor de deur staat laat ons binnen.
ze verteld haar verhaal,wat er gebeurd is.
'wil je nog terug naar huis?'
'nee nee echt niet!'snikte ze hard.
ik knikte : blijf vannacht maar bij mij slapen oke' ze knikte : mag ik bellen?'
ik gaf haar de telefoon en liet haar bellen met haar vriendje die niet veel later ook voor de deur stond,ze ging met hem mee voor een tijdje en bleef toen bij mij slapen.Ik maak me altijd zorgen om haar,mijn bestie word gewoon mishandeld,niemand moet aan mijn bestie komen!
we sliepen,maandag,morgen dus zou ze bij haar pa blijven.Nou dat duurde 1 dagje en ze ging alweer terug naar huis. Dus werd het weer wachten op de volgende keer dat er weer wat gebeurd,ik vind het niet erg,ik hou van dr Ze is mn allerbeste vriendin,ik sta voor haar klaar dag en nacht.
En volgensmij als een normaal mens(als het niet zo is moet jehet zeggen) verwachtte ik een klein beetje vriendschap terug,een klein beetje steun,Een schouder om op te huilen.
Nu zie ik pas in dat dat iets is wat jij me nooit zal geven.Je bent egoistisch.
Hebt geen iedee hoe i kdenk,wat ik denk en wilt het het liefst niet weten.
Komt me ophalen om je verhaal te kunnen doen,alsof ik zelf geen leven hebt.
Jij was een deel van mijn leven ja,maar nu heb je dat gewoon verpest.