Fairlytailes ore more?

im dying but i know ore love will live.
Het is bijna midden in de nacht.In de verte zie je de stads lichtjes branden,maar hier in het bos is het donker. Met mijn blote voeten loop ik door het natte gras en over de dorre bladeren.met elke stap die ik maakte dwarrelde er,tot mijn grote verdriet steeds meer grijze veertjes rond mijn voeten. 'Ik wilde dit hier doen,op ons plekje' fluisterde ik 'spoedig ben ik bij je'
ik nestelde me tegen de grote oude treurwilg terwijl alle herinneringen met tom,Luna,milowa en Bill weer voorblij flitsten.
het enisgte mooie van dit alles is dat ik luna weer zal zien. ik vond het niet eerlijk,dat mijn vrienden weer iemand moesten verliezen,maarja er is zoveel neit eerlijk...
in de grote treurwilg kervde ik met mijn nagelvijltje een afscheidszin : "Bitte wisch' die Tränen wieder auf
Ich habe unsere Träume längst verkauft"
de donsveertjes lieten steeds meer los en werden door de wind omhoog geblazen. Ik voelde me zwakker worden,en mijn vleugels verdwenen. met een zware ademhaling keek ik in de volle maan. in de stad verderop klonken de kerk klokken die aangaven dat het 12 uur snachts was.
'dag lieve tom onze liefde is voor eeuwig,Milow ik ga je zo missen ik hou van je,Billie zorg je goed voor mijn tommie? tot ziens...'

ik zag mijn lichaam doven in het licht van de maan.
'je bent nog niet klaar hier Lorena..' hoorde ik een zachte meisjes stem,luna...
geen seconde later zat ik in een bekende ruimte,alle herrineringen zaten in de muren opgeslagen.het was toms kamer. het nachtlampje op zijn bed maakte het schemerig en toch zag ik tom niet. ik hoorde zachtjes snikken van onder de dekens.Ik kroop bij hem op bed waardoor tom omhoog schoot. Hmm bizar.. ik ben gewoon aanwezig...
met mijn duimen voor ik zijn tranen weg,die onophoudelijk bleven stromen.
'waarom ook jij nog'hoorde ik hem snikken,bang dat ik het antwoord niet weet,al weet ik het wel,heeel presies maar dat is niet iets waar hun zich zorgen om moeten maken.de tranen stonden in mijn ogen,zoveel verdriet om mij!
'beloof me tommy,blijf niet hangen in het verleden,blijf niet treuren om mij...'
ik kuste hem zachtjes op zijn mond en een seconde later stond ik in het bos,bij de treurwilg.
Hartverscheurend gehuil dat voortkwam uit Milowa's stembandjes.
snikkend las ze de zin die ik erin had gekerft voor :"Bitte wisch' die Tränen wieder auf
Ich habe unsere Träume längst verkauft"
'das gefuhl das du vermisst das bin ich' fluisterde ik er zachtjes achteraan. ze snikte zachtjes en voog haar tranen weg.
'het is gewoon dat, ik je verschrikkelijk ga missen!'
snikte ze weer.
'ik jouw nog veel meer Liebling! maar jij moet sterk zijn,je bent tom's enige uit vluchts punt want bill kan ook neit meer veel dragen' fluisterde ik teleurgesteld,teleurgesteld in mezelf dat ik dit de mensen waarvan ik zoveel houd aandoe.
een hand op mijn schouder was een teken voor mij : het is tijd' hoorde ik de zangerige stem van Luna weer. ik knikte en voog langs Milowa's wang. 'Bye liebling' 'bye engel'fluisterde ze. ik lachte en gaf Haar nog snel een kus op dr wang. terwijl mijn geest steeds meer richting het prachtige licht zweeft.