72. | The Doorbel!

Tom knikt. Ik sta op en loop naar de kelder, gevolgd door Tom. ’Eens kijken, Tom neem jij dat mee?’ Ik geef Tom wat dingen en pak zelf de rest. We lopen weer naar boven, naar de keuken en leggen alles op de tafel. ’Als we nou beginnen met de toastjes!’ Ik knik. Ik pak de spullen en leg het op het aanrecht. Ik pak en Cd-speler en doe de CD van Paramore er in. Al zingend beginnen Tom en ik de hapjes klaar te maken. ’I never wanted to say this, You never wanted to stay, I put my faith in you, so much Faith, And then you just threw it away, You threw it away’ ’Ik hoop echt dat Bill vandaag niet aan Elle is gaan vragen of ze met hem uitwil. Hij had het er laatst over, gelukkig heb ik hem kunnen stoppen.’ Ik stop met zingenen kijk Tom serieus aan. ’Echt? Net op dit moment, ik hoop echt van niet anders hebben we dit voor niks gedaan.’ Ik kijk naar all hapjes die er al voor ons klaar liggen. Tom knikt. ’Ik denk het niet, Ik heb gezegd dat hij een week moest wachten. Hij had het vrijdag voor gesteld.’ Nu knik ik. Zwijgend gaan we verder met de hapjes. We hebben bijna alles klaar als Tom weer begint met praten. ’Eline, ik moet iets kwijt. De zaterdag van je examenfeest, toen ik weg ging.’ Tom stopt met praten. Ik denk gelijk terug aan die zoen. ’Ja wat is daar mee?’ Tom zucht en begint weer met praten. ’Ik wilde gewoon even sorry zeggen voor die zoen, meer niet.’ Ik kijk Tom even verbaast aan. ’Je hoeft helemaal geen sorry te zeggen, Ik had je ook kunnen weg duwen, en dat deed ik niet omdat,’ Ik kijk Tom aan en zie dat hij een beetje bloos, hoe schattig. ’Dat deed je niet omdat?’ Ik ontwaak uit mijn ‘trance’. ’Dat deed ik niet omdat ik het leuk vond en eigenlijk al heel lang op gehoopt had.’ Nu is het mijn beur om te blozen. Tom kijkt me blij aan. Hij komt met z’n gezicht dichter naar me toe, zijn lippen raken bijna de mijne als de bel gaat. Ik schrik op en zucht. Ik loop naar de deur en hoor nog net Tom zijn mobiel af gaan. Ik loop naar de voor deur, schud heel even mijn hoofd om weer normaal te kunnen denken en open de deur. ’Eline! Je raad nooit wat er is gebeurd!’ Elle springt hyper op en Say kijkt me met een trieste blik aan. ’Vertel!’ Elle vliegt me om mijn hals. ’Bill heeft me mee uit gevraagd, morgen om 7 uur komt hij me ophalen!’