Evacuatie

“Run! Run for your life!” roept iedereen.
Opnieuw wordt er een grote bal van vuur door de straten van Dasra, de hoofdstad van de planeet Pelanora, gevuurd. Dit keer raakt de vuurbal een groot gebouw in het centrum van Dasra. Honderden onschuldigen rennen voor hun leven. Pelanoranen rennen, terwijl de kwaadaardige en genadeloze Grobolianen zichzelf op een woeste en vreselijke wijze verder het centrum indringen. Een groot gedeelte van de stad staat in volle vlammen. Gebouwen brokkelen af en storten in, daar waar de Grobolianen zijn geweest. Hun weg laat hun gaan tot het grote en heilige plein in het midden van Dasra: Dasralian Square. De Grobolianen zijn met honderden en staan klaar om het heilige plein in puin te doen achterlaten. Wanneer ze voet zetten om het plein, vallen er meerdere sterren uit de hemel omlaag. De Grobolianen kijken omhoog en zien de sterren vallen. Het zijn er tien die ten gronde vallen. Voorop staat Bullio, de generaal van de Grobolianen. Evenals zijn soldaten achter hem, weet hij zeer goed wie deze tien sterren zijn. Zij zijn de Dasralian Ten. De wachters van Pelanora. Ieder een van hen met de gift die hen is toegestemd. De Grobolianen zetten meerdere stappen op het plein en staan paraat met hun grote wapens. Enorme zwaarden en grote plasma kanonnen. Terwijl de Grobolianen voorwaarts gaan, marcheren de soldaten van Pelanora achter de Dasralian Ten. Het is een moment van stilte, wanneer opnieuw een grote vuurbal wordt gelanceerd. Deze valt precies tussen de Grobolianen en de Pelanoranen. Zodra de rook opdoekt vallen beide partijen elkaar met forse kracht aan. Zwaarden ketsen tegen elkaar en plasma schoten vliegen in het rond. De strijd loopt gelijk op. Doordat de grote tien hun krachten samenspannen, houden ze goed stand tegen hun vijand die met zoveel meer zijn. De grote tien gebruiken een grote portie magie. Het zijn de elementen, zwaartekracht en vele andere krachten die ze gebruiken om de verdediging te behouden. De soldaten van Pelanora zijn sterk, maar de Grobolianen zijn met veel te veel. Het duurt niet lang, totdat het hele plein is omsingeld met Grobolianen. Allemaal vuren ze hun plasmakanonnen op de Pelanoranen op het plein. Met al hun kracht die ze bezitten weten de grote tien de schoten te blokkeren. Maar wat ze niet weten is dat dit enkel een afleiding is. Uit de donkere lucht vallen meerdere vuurballen op het plein. De Pelanoranen worden alle kanten opgeslagen. De explosie op het plein dood een heleboel soldaten. Zelfs een aantal van de tien gaan ten val. De nog levende Pelanoranen staan op om terug het gevecht in te gaan, maar zodra ze vooruit kijken worden ze weggeblazen door de plasma wapens. Bullio en zijn mannen zijn steeds verder het centrum op gelopen. Ze zijn te dichtbij om mis te schieten en ontwijken is geen optie meer. Genadeloos worden ze doodgemaakt. Er staan nog drie van de Dasralian Ten op en doen hun best om de verdediging op te zetten. Met elektronische shocken, vuurstralen en luchtstoten weten ze vele van de Grobolianen nog weg te vegen. Meerdere schoten worden gelost en dan worden er nog twee Dasralianen geraakt. Nu staat er nog een van de tien wachters van Pelanora. De Grobolianen stoppen met vuren en Bullio loopt naar de laatste wachter. In hun eigen taal zegt hij tegen de wachter: “Can you not see that your planet is lost?” De laatste wachter kijkt in het rond. Hij ziet alle doden op de grond. De andere negen ziet hij ook liggen en langzaam begint er een grote boosheid in hem omhoog te stomen. Zijn donkerbruine ogen beginnen rood te gloeien, zijn blonde haren beginnen te wapperen. Terwijl hij terug naar Bullio kijkt, worden zijn haren fel rood en begint het hard te waaien. Dan roept hij met al zijn woede naar Bullio: “You monster!” De zielen van de gestorven Dasralianen stijgen uit hun lichaam. Ze zweven dan allemaal om de laatste wachter. Dan gaan ze allen in hem en de wind om hem heen wordt woester en wilder. Dan schreeuwt hij het uit: “I am Lorano! And I am the last guardian of Pelanora!” Dan gebeurt het ongelofelijke. Lorano krijgt een enorme kracht boost. Hij kookt van woede, kracht en berouw. Alle doden, zijn planeet in puin. Al zijn woede wordt bij elkaar opgestoomd. Lorano laat alles om zich heen voelen hoe hij zich voelt. Met zijn magie komen er van alle hoeken en gaten piepkleine vliegjes. Deze vallen de Grobolianen aan, welke niets kunnen terug doen. Ze gaan er niet dood aan, maar zijn wel afgeleid. In die tijd maakt Lorano met zijn armen een beweging. Het is een soort van dans beweging. Dan balt hij zijn vuisten en om zijn vuisten komen vlammen en fel licht. Dan schreeuwt hij opnieuw: “You will die for all the innocent lifes you have taken!” Dan steekt hij zijn beide handen vooruit en terwijl hij in het wild schreeuwt, schiet hij vlammen en felle lichten in het rond. De Grobolianen die geraakt worden, vallen als sneeuw voor de zon. Ze kruimelen allemaal weg.
Bullio heeft direct dekking gezocht. Vele van zijn soldaten gaan ten val, maar hij blijft vol zelfvertrouwen.
Wanneer alle Grobolianen die op het plein stonden dood zijn, stopt Lorano met zijn krachtvertoning. Hij kijkt in het rond en ziet dat een nieuw bataljon van de vijand zich om het plein heeft opgesteld. Zij beginnen allemaal met vuren. Ieder schot dat bij Lorano in de buurt komt wordt door middel van het beïnvloeden van zwaartekracht en wind weggestoten.
Bullio ziet dat Lorano druk bezig is, wanneer hij een enorm wapen te handen neemt. Het is een soort van bazooka. Lorano houdt het nog wel even uit, maar moet toch snel iets anders verzinnen, wil hij alle soldaten verslaan. Hij hoort vanuit de lucht een nieuwe vuurbal aankomen. Met zijn armen gespreid, maakt hij een ronde van 360 graden. Daarbij maakt hij gebruik van water en kou. De soldaten om zich heen staan bevroren om hem heen en hij kan zijn kracht gaan concentreren op de vuurbal. Hij rijkt zijn handen uit naar de bal en met een focus kan hij de bal besturen. Hij werpt hem met een harde worp op een aantal soldaten. Maar wanneer hij de bal weer omhoog gooit voor de tweede klap, is Bullio klaar om te vuren. Met een gericht schot, vuurt hij een enorme plasmabal weg. Lorano ziet het te laat en kan niet meer weg. De plasmabal raakt hem en door de enorme klap, vliegt Lorano van het plein af naar achteren. Hij klapt door het paleis, dat er staat, naar binnen. Door de poort en dwars door de voordeur van het paleis. In de grote hal van het paleis schuift Lorano over de vloer, totdat hij tegen de muur aan valt. Zijn ogen zijn gesloten, zijn haren zijn weer blond, maar er bevind zich een aura om hem heen.
Buiten beveelt Bullio dat zijn mannen voort moeten gaan naar het paleis. Met het paleis ten val, zal de rest van de planeet gemakkelijk gaan. De Grobolianen trekken voort en marcheren naar het paleis. Het gehele plein staat nu zwart van de Grobolianen. Het paleis is net als het plein spier wit met torens en een enorme gouden poort. Echter de poort is verwoest, omdat Bullio daar zojuist Lorano doorheen heeft geschoten.