11~Harry

Zenuwen maakten zich over mij meester en langzaam maar zeker begon ik steeds nerveuzer te worden. Mijn handen werden klam.
"Och Harry , doe eens rustig. Je hebt een prachtige stem, je gaat heus wel door. Djeez, stop nu eens met dat ge-ijsbeer. Je maakt me nerveus." zei Charlien. Ik lachte zachtjes en was blij dat ik haar hier bij mij had. Toch kon ik het niet laten om enkele keren diep te zuchten. Ik draaide me om en begon weer heen en weer te lopen. Lachend stond Charlien recht, trok me op een stoel en ging op mijn schoot zitten.
"Wat doe je?" lachte ik.
"Ik had je gewaarschuwd, stop met ijsberen." zei ze poeslief. Ik staarde naar de flikkerende lichtjes in haar ogen. Gefascineerd staarde ik haar aan. Alle zorgen leken uit me weg te lopen en voor het eerst kon ik me even ontspannen. Charlien drukte een zacht kusje op mijn lippen en keek me met een glimlach aan. Ze bracht me terug tot de realiteit en ook bij kwam er een glimlach rond mijn lippen te staan. Ik trek haar naar me toe en druk mijn lippen terug op de hare. Op dit moment wou ik me verliezen in de kus, maar mijn naam wordt afgeroepen.
"Harry Styles!" roept een meneer.
"euhm, dat ben ik." zeg ik. De meneer glimlacht en gebaart ons hem te volgen.
Samen lopen we naar het podium, waar ik afscheid moet nemen van Charlien. Ik druk een kus op haar lippen.
"Hup hup! naar dat podium," lacht ze," en zorg voor een staande ovatie hé!" ze knipoogt en met een lach loop ik het podium op. Ik beantwoord de vragen van de jury en al snel zeggen ze me te zingen. Na nog eens diep adem te halen begin ik te zingen.
'isn't she lovely' is het liedje dat ik op dit moment aan het zingen ben. De zenuwen zijn weg. Alles om me heen is verdwenen. Ik zie beelden van mij en Charlien terwijl ik verder zing. Zij en ik aan het meertje, zij en ik in de sneeuw en zelfs zij en ik in school. Een lach verschijnt om mijn lippen. Zij maakte me volledig. Charlien was mijn soulmate. Het liedje eindigt en afwachtend bekijk ik de jury. Mijn lach verdwijnt zachtjes als ik een van de juryleden hoor zeggen dat ik te jong ben. Nerveus kijk ik de andere aan. De zenuwen beginnen op te lopen. 2 andere juryleden hebben al ja gezegd. Alles hangt af van de laatste. Alles hangt af van Simon. Met een glimlach keek hij me aan.
"I hope you'll be happy to hear that I have to agree with nicole-" de rest hoorde ik niet meer.
"Thank you, thank you." zei ik met mijn brede glimlach, maar nu was ik gewoon veel te blij dat ik de lach er niet meer vanaf kreeg.
Toen ik van het podium afkwam, sprong Charlien in mijn armen.
"Harry! Ik zei het toch! Ik wist dat ze je door gingen laten." riep ze. Ik lachte en zwierde haar in het rond, voor ik haar neerzette en enthousiast mijn lippen op de hare plaatste.

Haha, ik weet het derde hoofdstuk dat is beëindigd met een kus.. cliché cliché.. Ik moet echt origineler worden :p oke doei! xxJulie